User:Jahsonic/Sandbox archive 44  

From The Art and Popular Culture Encyclopedia

Current revision

Related e

Wikipedia Wiktionary Shop Featured: Rhombicuboctahedron by Leonardo da Vinci

Over mijn vader. Over vriendschap.

Mijn vader zou afgelopen dinsdag tachtig geworden zijn, ware het niet dat hij in 2000 het tijdelijke voor het eeuwige inruilde. Ik heb mijn vader heel, heel graag gezien. Hij was geestig, pienter, schalks, grappig, guitig; lief en stout tegelijk.

Hij leerde mij Hara Kiri kennen, de Marx Brothers, het autotoerisme, lekker eten, en het soort ‘je-m'en-foutisme’ dat zegt dat je een kerstdiner evengoed met de taart kan beginnen.

Van het kromme hout dat de mens is, kan je niks recht maken, zegt de immer bloedeloze Immanuel Kant (1724 – 1804) en oh boy, was mijn vader krom. Het verstrijken van de jaren noopten mij tot afstand in plaats van liefde. Ik betreur dat.

Op zijn begrafenis waren – als ik me niet vergis – zes aanwezigen, mezelf incluis. Twee lotgenoten uit een instelling, stijl gebroeders Alexianen; zijn goede jeugdvriendin J. en haar dochter; en een van mijn dierbare vrienden.

Vriendschappen worden bij het ouder worden steeds vreemder aandoende constructen en ook de vriend van de begrafenis zie ik nog maar zelden. Ik vraag onrechtstreeks aan anderen hoe het met hem gaat. Dat doe ik bij mijn meeste vrienden. Je komt dan vaak tot juistere informatie, dan dat je het op de man afvraagt. Zelf lieg ik ook wel eens als iemand mij vraagt hoe het met mij gaat. Het is allemaal veel prettiger als iedereen gewoon ‘goed’ antwoordt.

Nog over vriendschap.

De La Rochefoucauld (1613 – 1680), een van mijn favoriete aforisten, zegt dat wij nieuwe vriendschappen zoeken, niet zozeer omdat wij de oude moe zijn, maar omdat wij het betreuren dat zij die ons te goed kennen ons niet genoeg bewonderen en dat we de hoop koesteren meer bewondering te oogsten bij nieuwe vrienden.

Voor mij gaat dit wonderwel op. Allicht is het daarom dat je me eerder in het gezelschap van een vrouw dan van een man zal treffen. Vrouwen veinzen die bewondering nu eenmaal met meer gemak. Met mannen heb ik liever samenwerkingsverbanden. Zomaar afspreken om ‘bij te praten’ doe ik nog weinig en met een specifieke jeugdvriend leef ik sinds enige tijd in onmin. Ik betreur dat.

Maar goed, mijn vader, laat ik dus afsluiten met mijn vader. Mocht de brave (ahum) man nog leven, had ik dan zijn tachtigste samen met hem gevierd en zo ja, wat zouden wij gedaan hebben? Gingen wij dinsdag jongstleden naar tweedehandsboekenwinkel Panoply en praatten wij een beetje over Simenon? Bezochten wij het Middelheim Beeldenmuseum? Duwde ik hem in zijn rolstoel (ja, ik stel me hem voor in een rolstoel) voorbij de huizen van mijn kinderen? Haalden wij lunch uit en aten wij die ergens op straat op, zo vlak voor de lockdown? Zou hij nog bij zijn zinnen geweest zijn of reeds dementerend?

Wim Geerinck werd zestig en hij zal dat altijd blijven. Een schoendoos met wat dia’s is het enige fysieke dat overblijft. De rest zijn dansende neuronen die gedoemd zijn te verdwijnen als ik ze niet in dansende pixels omzet.

1. JWG2021 19/52

Trigger warning: lachen met zelfmoord

Ik heb twee honden. Een witte en een zwarte. Beide zijn ingebeeld maar daarom niet minder echt. De laatste maanden is die zwarte hond nogal vaak op bezoek. Niet dat het dramatisch is, maak u geen zorgen maar u weet wat men zegt: ‘bezoek en vis blijven drie dagen fris,’ en ‘Baal’ − zo noem ik mijn zwarte hond − is er nu vaker dan mij lief is. Bovendien hou ik niet van dieren in huis. En sowieso meer van planten. En dan buiten, niet in huis.

Zolang Baal niet weggaat (of wat vaker in mijn ingebeelde tuin gaat liggen en bij de buren eten gaat stelen en mij gewoon met rust laat) kan ik mij er beter vrolijk over maken. En zowaar, dat brave beest hielp me erbij. Want wie stond er gisteren plots in mijn woonkamer met een boekje (waar haalde hij dat in godsnaam vandaan?) tussen zijn tanden? Hij opende zijn bek en liet het voor mijn voeten vallen. Ik bukte me, raapte het op en las de titel : ‘Cent bonnes raisons pour me suicider tout de suite’.

‘Oh, Roland Topor!’ kraaide ik en aaide hem over zijn hoofdje. Hij likte mijn hand.

‘100 redenen om mezelf onmiddellijk van kant te maken’:

1. De beste manier om zeker te zijn dat ik niet al dood ben. 2. De laatste volkstelling zal niet meer geldig zijn. 3. Daar ondergronds wachten ze op mij om het feest te beginnen. 5. Ik zal groeien in de achting van mijn tijdgenoten. 7. Net als Werther! Niemand zal nog twijfelen aan mijn belezenheid. 8. Ik zal mijn kanker voor gek zetten. 9. Om mijn horoscoop te laten liegen. 10. Om mijn therapeut te ruïneren. 11. Om geen partij te kiezen bij verkiezingen. 12. Een onfeilbare remedie voor mijn kaalheid. 15. Ik zal me minder eenzaam voelen. 16. Volgende Allerheiligen, zal het mijn feest zijn. 20. Een goede milieuactivist zijn: ik zal bijdragen aan het groener maken van het gras. 22. Mijn organen kunnen gebruikt worden door anderen die er beter gebruik van zullen maken. 23. Maak plaats voor de jongeren. 24. Eindelijk een hoofdrol! 26. Om de subtiele geneugten van reïncarnatie te proeven. 29. Om mensen te laten geloven dat ik eergevoel heb. 30. Om deze tekst de waarde van een testament te laten aannemen. 31. Ik zal een wereldburger worden. 33. Ik zal het laatste woord hebben. 35. Omdat het een goede manier is om te stoppen met roken. 36. Om mijn dualiteit te vereenvoudigen: als er nog maar één over is, zie ik het duidelijker. 38. Ik heb niets meer om aan te trekken. 39. Ik wil het tekort op de sociale zekerheid niet meer laten oplopen. 41. Om deel uit te maken van de zwijgende meerderheid. De echte. 43. Ik wil niet meer met de angst leven dat mijn deodorant me in de steek laat. 45. Om mijn mysterie te bewaren. 46. Om te bewijzen dat de neutronenbom niets tegen mij vermag. 47. Om af te vallen zonder te diëten, zonder erover na te denken. 50. Om energie te besparen, koffie en suiker. 51. Om me niet meer te schamen als ik naar mezelf in de spiegel kijk. 52. Misschien ben ik onsterfelijk? Ik kan er maar beter zo snel mogelijk achter komen. 53. Een mond minder te voeden. 54. Om iedereen te bewijzen dat ik niet bang ben. 55. Om te tellen wie huilt op mijn begrafenis. 56. Om aan de andere kant te zien of ik er ben. 58. Met de revolver. Ik zal lawaai maken na tien uur. 59. Met gas: om te genieten van de charme van een laatste sigaret. 61. Onder een trein. Om de vakantie van anderen te verlengen. 62. Op barbituraten: morgen lekker lang uitslapen. 64. Door het raam: om te ontsnappen aan mijn fobie voor liften. 65. De dood, naar het schijnt, is een makkelijke vrouw. Ik ga me amuseren. 67. Om bij de (kleine) dieren te zijn. 68. Om te sterven in hetzelfde jaar als Elvis Presley. 69. Om mijn belastingen niet te betalen. 70. Om mijn huur niet te betalen. 71. Om het snurken 's nachts te stoppen. 72. Om voor zonsopgang terug te komen om aan de voeten van mijn vijanden te trekken. 73. Om te voorkomen dat ik op mezelf plagiaat pleeg, als ik ouder word, zoals Georgio de Chirico. 74. Omdat ik een bedreigde diersoort ben die niemand beschermt. 75. Omdat ik een mooie zin heb voorbereid om op het laatste moment te zeggen, en als ik te lang wacht, zou ik het kunnen vergeten. 76. Om de navelstreng voor eens en voor altijd door te knippen. 77. Om de grondlegger te zijn van een nieuwe stijl: Dode Kunst. 78. Om de film van mijn leven opnieuw te zien, in wereldpremière. 79. Om aan de andere kant te gaan kijken of er nog maagden over zijn. 81. Omdat ik niet kan wachten om het grappige grafschrift te gebruiken dat ik voor mezelf vond: OPGERUIMD STAAT NETJES. 82. Om te zien of verlamden op mijn graf genezen. 83. Zodat de twintigste eeuw eindelijk een gebeurtenis van enig belang heeft om zijn tanden in te zetten. 84. Om een vampier te worden en zich tegoed te doen aan het exquise bloed van echte jonge meisjes. 86. Om mijn standpunt over zelfmoord aan iedereen bekend te maken, en op een treffende manier. 87. Omdat Parijs niet meer is wat het geweest is. 88. Omdat Groucho Marx dood is. 89. Omdat ik alle avonturen van Sherlock Holmes heb gelezen. 90. Omdat ik teleurgesteld ben in het weerbericht. 91. Om anderen mijn voorbeeld te laten volgen. 93. Om mijn vaardigheid te bewijzen als het me lukt. 94. Om van omgeving te veranderen. 95. Om mijn voorraad vrienden te vernieuwen. 96. Om mezelf boven de wet te plaatsen. 97. Omdat een goed uitgevoerde zelfmoord beter is dan een banale coïtus. 98. Om te voorkomen dat je in het ziekenhuis sterft. 99. Zodat mijn bloed een mooie vlek maakt op een doek. 100. Omdat ik 1000 goede redenen heb om boos op mezelf te zijn.

Reden 85 (en 25 andere) liet ik onvertaald. 85 is tegelijkertijd de geestigste reden en de enige die echt onvertaalbaar is: « Parce que j'ai toujours eu envie de posséder une langue morte  »

‘Langue’ betekent in het Frans zowel ‘tong’ als ‘taal’, dus, om altijd al een ‘langue morte’ te willen hebben, een dode tong en taal. Onvertaalbaar, zoals ik zei.

Ik liet mij in deze vertaling bijstaan door DeepL. Zij deden het gros van het werk. Ik deed de eindredactie.

Het schilderij is van Goya, 'De hond', een van zijn ‘zwarte schilderingen’. Het is getiteld ‘De hond’ en ik schreef er enkele woorden over die je kan vinden door te googelen op "misschien wel het mooiste schilderij ooit".

Goya, nog zo’n groottrooster.

1. JWG2021 18/52

Gisteren 14/5

Een dag voor mijn 56ste.

Na de middag, plots onrust.

De trein op naar Leuven, met de fiets van de trein, de Bondgenotenlaan af ergens links naar boven, dan op dat plein, ik spreek iemand aan op een terras en ik vraag twee dingen: een tweedehands boekenzaak en een hippe koffiebar “waar de artiesten hangen.”

“Gobelijn”, zegt hij. En “Barboek, daar verkopen ze boeken en koffie.”

Maar ook in De Slegte. Daar hadden ze niets.

Dan naar Gobelijn, enkel tweedehands strips. Dan naar Barboek. Een oude bekende baat dat uit! Lies Van den Berghe, zij redigeerden mijn Geschiedenis van de erotiek. Zij vroeg: "jij bent dat toch, die onlangs dat stuk over hoe je in het park reed en met je fiets voor de voeten van een vrouw viel."

Mijn butterface stuk.

Ik drink een koffie en informeer naar de beste weg naar de Abdij van Park. De Parkstraat door, ik rijd er recht op.

Mooi.

De bibliotheek is mooi. De glasramen. Chantal Pattyn had die prior onlangs in de studio. Die leek gay. En vrolijk.

Dan vraag ik de weg naar Opvelp naar de hollewegenwandeling. Mooie route. Ik ben gek op holle wegen.

Dan maak ik een filmpje en ik stel me Johan en de Alverman voor en struikrovers die in die tijd overal op de loer liggen en hoe moeilijk het moet geweest zijn voor Marco Polo in die tijd om te reizen, met al die goudstukken op zak om elke dag hotel en eten te betalen.

"Mortality for COVID-19 appears higher than for influenza, especially seasonal influenza. While the true mortality of COVID-19 will take some time to fully understand, the data we have so far indicate that the crude mortality ratio (the number of reported deaths divided by the reported cases) is between 3-4%, the infection mortality rate (the number of reported deaths divided by the number of infections) will be lower. For seasonal influenza, mortality is usually well below 0.1%. However, mortality is to a large extent determined by access to and quality of health care. "--WHO

Gisteren al vroeg op stap. Wat doen?

Naar Bram gereden omdat die mij zij dat Benjamin Verdonck en Tomas de Smet een optreden zouden geven.

Dan, in de Delhaize; ik zie twee exuberant geklede jongeren en vraag hen of ze toeristen zijn. “Non, des artistes", antwoorden ze. "Waar?" Vraag ik. In De studio antwoorden ze en ze wijzen. Ik daar naartoe. Op het terras Marc Verstappen. Naast een vrouw die me vertelde dat alles binnen te doen was. "Allicht," antwoordde ik. Veel werk en ook best wel goed werk gezien. Die vrouw bleek achteraf de curatrice van Subbacultcha en, ik heb hen mijn kaartje gegeven. Ik sprak hen over Café Flesh, zij spraken mij over The Deuce, ik zei dat ik geen Netflix noch Spotify deed. Zij vroeg mij of die film door een vrouw geregisseerd was, pas dan zijn de dingen vandaag blijkbaar interessant.

Daarna ging ik naar Veilinghuis Bernaerts waar de baas mij gastvrij ontving. Hij gaf mij een tour en verklaarde de gevoelens van jonge vrouwen die opgroeien en hoe moeilijk dat is, met zo’n roze telefoon als je die belt krijg je je droomprins aan de lijn. Ik toonde een foto van een vrouw met zo’n gezwollen bavianenaarsgezicht en opgespoten borsten op mijn Instagram, daarna stuurde Lien Hillen mij om te vragen of ik haar niet herkend had op een van de schilderijen van Lisse Declercq.

“Survival of the prettiest” zei ik tegen Bernaerts en hij zei "dat ga ik gebruiken".

Tramaine de Senna vond ik minder interessant, ik moet die blijkbaar gezien hebben in het MuhKa. Nee ik heb dat gemist.

Daarna ging ik naar Keteleer. Fan tas tisch werk, die verrasten mij vorige keer ook al met Floris van Look, nu was er beneden in de kelder een werk van Luc Deleu, een opeenstapeling Rietveld's Red and Blue Chair die een barricade vormden, hij noemt dat Red and Blue Barricade.

Boven was er dan werk van een zekere, die vrouw introduceerde hem als een fijnschilder. Mooi woord. Fijnschilderij. 'Jenseits der vierten Wand', Benjamin Moravec's (°1977, Tiais, France), zo heet die schilder en het is geestig, realistisch maar toch fantastisch, met veel vlammetjes. Brandende doekjes. En tegelpatronen in jaren negentig kleuren.

Dan een obligate stop bij Sofie van de Velde. Stef Driesen & Leon Vranken . Geen leuk werk vond ik dat. Alweer niet. Een van de twee was precies geschilderd canvas.

Dan Everyday gallery. Viel me wat tegen, behalve de sculpturen van Bella Hunt en DDC. Dat werk had zo iets vlezigs. Dan de laatste top bij Van Laere en meteen ook de strafste en sterkste, ook omdat het zo fucking sculpturaal was door de afmetingen, sommige doeken wel vier meter lang en vol kleine leuke detailletjes, zoals die superminismurf die op een mega paard zit. Heerlijk. Die kleuren. Pure kitsch. Het werk is van Friedrich Kunath.

Mocht ik iets mogen hangen, het zou dan toch Benjamin Moravec zijn, maar eigenlijk heb ik nog altijd een beetje spijt dat ik die Floris van Look niet kocht.

Later die avond ben ik naar Bar Paniek gegaan om daar dat optreden van Benjamin Verdonck met zijn minitheatertje (hij gebruikte dat ook in NOTALLWHOWANDERARELOST en "One More Thing", een "mobile miniature show") dat bediend wordt met draadjes, en Tomas de Smet op staande bas te zien.

Omdat ik liever schrijf over hoe het is dan over hoe het zou moeten zijn, schrijf ik niet zo graag meer over politiek.

Het komt mij ook voor, nu met de nieuwe rellen tussen Palestina en Israël dat Nietzsche's dictum over de Christenen, de laagsten zullen de hoogsten zijn, door de christenen 2.0 wordt waargemaakt.

Ik las ‘Vlucht uit Oostende’.

Het werk staat bol van de platte, haast achterlijke heroïek waar ik normaal gezien van zou moeten gruwen maar ik viel er als een blok voor.

Het is de tweede roman van Simenon die ik lees die zich afspeelt met voor de oorlog vluchtende Belgen en Noord-Fransen als achtergrond, de vorige was de magistrale ‘De trein’.

In dit boek waren de nieuwe woorden pitchpine (pitch pine). Er werd gesproken over “menselijk vee”.

Op pagina 79 vlucht de Belgische koning.

Er wordt gesproken van een aanvechting en op pagina 136 staat er dat Omer, onze held, altijd zijn vrouw raadpleegt bij belangrijke beslissingen en hij placht haar dan “moeder” te noemen. Maar hij legde het er niet te dik op, want “ hij was per slot van rekening een man.”

Een secundair hoofdpersonage is een zekere Mina, een jong meisje dat in het dorp dat haar opvangt de mannenharten sneller doet kloppen en zich nogal gemakkelijk ‘geeft’, ook aan de Duitsers.

Weerom wordt de vrouw vergeleken met een hond (Simenon doet dat dikwijls, ofwel als een teef, ofwel als een volgzaam willoos wezen), hier in de al te voorspelbare “loopse teef” metafoor op pagina 132. Op pagina 146 is er dan weer sprake van Mina’s “magere bezoedelde lijf.”

Dit boek gaat meer dan een ander boek over de schoonheid van de huwelijkse liefde. Die tussen Omer en Dikke Maria in dit geval. Op pagina 148:

“een vrouw op een lijn met een man”. Want Dikke Maria, die had altijd aan “zijn zijde gestaan, één stapje naar achteren, want een vrouw moet zich nooit op één lijn stellen met haar man; maar dat nam niet weg, dat Omer zich iedere keer tot haar wendde als hij een beslissing moest nemen. Lange zinnen waren tussen hen niet nodig en meestal was een blik voldoende om hu overeenkomst te bezegelen.”

Mooi, ik kocht dit boekje bij De Slegte op zaterdag 24 april 2021 en nam vervolgens onmiddellijk de trein naar Oostende waar ik om zes uur aankwam en om halfnegen terug vertrok.

RIP Curtis Fuller (1934 - 2021) , 86, American jazz trombonist.

Curtis Fuller was an American trombonist known for his work in the jazz world.

Musketon en NFTs Xavier Marabout wint Kuifje proces tegen Moulinsart Vans oprichter sterft Barcelona wordt autovrij Sweden becomes a cashless society says Imir Muidhond Trottla Tsjechië na de val van de muur in 1989: porno plots toegestaan: seksueel geweld daalt Everyone shits; only Zola bothers about it.—Gauguin cited in Eros and Evil

I finished reading Vlucht uit Oostende, translated by W.A. Dorsman-Vos, cover design by Hilke Tasman.

I'm doing a reading project of reading all 'roman durs' by Simenon.

I started reading in 2015 with The Blue Room, one of his best, which at the time I bought with Ambulant Antikwariaat Othello, on the Tunnelplaats, he advised it me. He also at that time advised me De medeplichtigen but he did not recall the title then. I found out afterwards.

It would be nice to make this into an international reading project.

Here is the page with all the 'romans durs', their English, Dutch, Italian and German translations. The list is not complete.

Lon Chaney in 'The Phantom of the Opera' (1925) [1]

I finally got to see the film The Unknown (1927) by Tod Browning starring Lon Chaney and I am cheating because I am not giving you a still from that film but from another film starring Lon, Phantom of the Opera (1925).

But to get back to The Unknown, do try to see that movie, there is a version with mediocre music on Video Daily, but it is better with than without music.

The plot:

A criminal hides in a circus pretending to be an armless man. He falls in love with a girl who has a phobia of hands. He decides to amputate his arms to win her love. By the time his arms are amputated, she has gotten over her phobia and has fallen in love with a strongman.

RIP Jean-Claude Romer (1933 – 2021)

Jean-Claude Romer was a French actor, film critic and film historian.

He was editor-in-chief of French film magazine Midi Minuit Fantastique (1962 - 1971).

It has come to my attention that the first issue of Midi Minuit Fantastique is online in full at Archive.org[2].

That issue is dedicated to Terence Fisher, who still seems to be a bit underrated and of whose film The Stranglers of Bombay it is said:

"More clearly than any other Hammer effort, The Stranglers of Bombay lays bare the foundation of voyeurism, scopophilia, misogyny, castration anxiety, repression, sadomasochism, and "the male gaze" which informs the construction of Hammer's output."--The Charm of Evil: The Life and Films of Terence Fisher (1991) by Wheeler W. Dixon

One thing leading to another as they say.

"ook onder moslims vind je voor- en tegenstanders van de afschaffing van het neutraliteitsbeginsel": vooral dit gegeven is goed nieuws. Ik heb het gevoel dat er een steeds groter wordende groep seculariserende 'ontmoskeeënde' moslims is die we nog te weinig horen. Waar zitten jullie?

Het valt me te binnen (naar aanleiding van de Napoleon heisa) dat het aloude adagio: "history is written by the victors" op het punt staat vervangen te worden door haar omgekeerde: "history is written by the losers." (of meer respectol, "by those who lost.")

RIP Karl Wirsum (1939 - 2021)

Karl Wirsum was an American artist, one of the Chicago artistic group The Hairy Who, and helped set the foundation for Chicago's art scene in the 1970s.

In this universe he is famous for illustrating the nobrow essay "Cross the Border — Close the Gap" (1968).

RIP Ronald Inglehart (1934 — 2021)

Ronald Inglehart was an American political scientist, co-author of the Inglehart–Welzel cultural map of the world based on the World Values Survey.

I discovered Inglehart by reading and reviewing Whiteshift (2018).

I believe the studies of values became important again after the failure of the end of history by Fukuyama and 9/11.

It's not the economy stupid.

RIP Tawny Kitaen (1961 – 2021)

Tawny Kitaen was an American actress and model.

She first came to my attention as the lead to The Perils of Gwendoline in the Land of the Yik-Yak (1984).

To the world at large she is probably best-known for her parts the Whitesnake videos, especially in "Here I Go Again" in which she is seen cartwheeling across the hoods of two Jaguars XJ dressed in a white negligee.

Er is iets geks aan de hand in DM, bij de vragen van Proust, soms wordt de vraag over de goorste fantasie gesteld, soms niet, wat is het criterium?

Er is iets heel belangrijks gebeurd. Ik heb voor het eerste een politieke discussie gehad met mijn dochters zonder dat het ontaardde in ruzie.

Slembrouck vindt Unia steeds meer een politieke partij

Mira Feticu over Arthur de Roemeense beer

uiertijd Italian Time, "Le Barzellette" (The Jokes) Gigi Proietti

Staat van de Rechtvaardigheid Lara Staal

verantwoordelijke uitgever

v.u., Verantwoordelijke uitgever (België. Op elke Belgische publicatie moet een verantwoordelijke uitgever vermeld worden, met zijn of haar privéadres)

Publishing laws in Belgium

Erquelinnes: Belgian farmer accidentally moves French border

Olga Misik

Tax the Chinese on imported steel says mr. Mittal (via Carbon tax)

Op de deuren van de universiteitstoiletten: Whatever, just wash your hands, "communiceer positief, genderbewust en -inclusief", English: "Communicate positively, gender aware and inclusive"

Ik bedacht een nieuwe titel voor mezelf, "homo lateralis", een man die constant zijwaartse connecties maakt, die via dit platform in minder dan zes klikken altijd kan gaan naar zijn sensibiliteiten en zijn canon.

Willy Kurant stierf, die fotografeerde ooit de film Michael Kohlhaas – der Rebell (1969), wat dan weer een verhaal blijkt te zijn van Heinrich von Kleist uit 1811 waar Kafka echt gek van was en wat Coetzee inspireerde om Life & Times of Michael K te schrijven.

Speaking of post-mortem paintings, here is A Child of the Honigh Family on its Deathbed[3]

The genre is called mourning portraits.

Klimaatgeld gaat naar zware industrie

European Anti-Fraud Office Frontex

Hengameh Yaghoobifarah vs Markus Blume

Biden zijn standpunt over de rechten op vaccins verrast

Bart Beirlant over Indië en Europa, een toenadering

Trusted flaggers, see Traffic guard

Dead Napoleon painting by Jean-Baptiste Mauzaisse

Emile Godding

In “Ik heb het gehad met 'wit privilege'” vermeldt Mia Doornaert een episode van de non consent van de slapende Doornroosje als ze een ontwaakkus krijgt.

Arrogantie is de modus die me het beste afgaat. Niet omdat ik dat per se ben. Ik zeg vaak in die context, ik heb geen pretentie, ik houd mij staande. Nee, omdat die modus is wat de wereld van mij verwacht.

Café Flesh

I finally got to see this gem. On XVideos of course. There is a class of academics who believe that porn can be art and they are right but they cite the wrong examples. And it doesn't mean that the category pornographic art exists.

I first read about this film in Cult Movie Stars under the lemma Michelle Bauer. I have no idea if that film ever made it to the theaters in Belgium, I suspect not, future historiography will have to tell.

The plot is prophetic. In a post-apocalyptic world, 99% of people are sex-negative, they still experience lust but are allergic to lovemaking, they literally start gagging when they touch each other. 1% is sex positive, they can still have normal sex and they are supposed to "perform" for the sex negatives.

The action takes place in a smoky nightclub (back then you could smoke in clubs) where the sex positives perform for the sex negatives. The host is Max Melodramatic who taunts the sex negatives. Among those sex negatives are Nick and Lana. Nick clearly suffers more from his negativity than his girlfriend.

In the first theatrical scene, we see a woman sitting in a canapé, in the background three adult babies, each holding a Flintstones-like bone with which they strike their high chair tables. Then comes a mouse-like man with a long tail who first sniffs the woman in the canapé extensively, then she does obscene things with his tail. He, in turn, licks her. She gives him head and finally they fuck. He comes on her belly.

In an intermediate scene, Max Melodramatic dresses up as a girl and goes to the audience and taunts them some more. He specifically targets Nick.

In a second theatrical scene, we see Texas oil fields with pumpjacks in the background. A woman with pointy tits sits naked behind a typewriter and mechanically repeats the phrase "would you like me to type a memo?" Another woman lies on a desk, wiggling her knee, causing her legs to open and close, doing mechanical movements with her arm, in her hand a telephone. Through the scene walks a man wearing a hat that looks like a pencil. Moments later he is fucking the woman lying on the desk. As he fucks her, we get a close-up of the pencil head bumping in the air to the rhythm of the fucking.

There are pale-eyed guests who want to enter the club but are not allowed until they show a live bird that is supposed to serve as a present for the club's boss lady, Mams.

There is a long licking scene with the air raid sirens in the background, the sound of military marches and the issuing of orders.

In terms of styling, it is very reminiscent of German Expressionism a la Nosferatu. There are many close-ups and the whole thing looks unreal.

Then comes a raid. There is a search for positives that are not performing. What does it turn out to be? Angel, a girl who recently arrived from Wyoming, turns out to be positive. She is taken away. Positives MUST perform.

Meanwhile, it begins to look more and more like Lana, Nick's sweetheart, is also positive. A lot of tension is building.

Mams has found out that Max is making fun of Nick. Nick is her protégé and she's not putting up with it. She forces Max to his knees to recite his little poem. In that poem, he describes how he lost his penis in World War 3.

There is a scene with lots of black and white accents. With blowjobs again. One can clearly see that this film was made into a soft and a hardcore version.

The sex negatives in the audience watch with a look that mixes horror and desire. Painful.

Then, in a dreamlike scene, Nick and Lana are watching a new star performer, and Lana cannot endure any longer, she can no longer hide her sex positivity and walks to the stage.

SHE TURNS OUT TO BE SEX POSITIVE TOO.

But she kept this hidden all this time from her lover Nick. Instead of faking horniness, this woman fakes aversion to sex. The world turned upside down.

Please keep in mind that this film was made before the AIDS epidemic.

That this film also says a lot about the corona epidemic.

You can watch this film on XVideos.

RIP Willy Kurant (1934 – 2021)

Willy Kurant was a Belgian cinematographer, famous for shooting films such as Trans-Europ-Express (1966), Anna (1967), Man on Horseback (1969), Cannabis (1970), Je t'aime moi non plus (1976).

RIP Nick Kamen (1962 – 2021)

Nick Kamen was an English singer-songwriter best known to me for a) being featured him on the January 1984 cover of The Face wearing a ski-hat, lipstick, orange roll-neck sweater and aviator sunglasses; and b) for appearing in a 1985 Levi's advert.

He belonged to the Madonna stable.

Both Jan Arends and Maarten Biesheuvel are known for their literary representations of madness

"Remy recalls [in his Demonolatry] that "Plutarch [in Parallel Lives], in his Numa, arguing against the beliefs of the Egyptians, says that it is absurd to believe that Demons are captivated by human beauty and grace, and have intercourse with mankind for the sake of carnal pleasure. For nature provides physical beauty as a stimulant to propagation, of which Demons have no need, since they were created in the beginning of a fixed number..."--Eros and Evil

"The rain is thus also semen that kills and breeds dead infants: while the word devilish makes it the cold seed of the devil—or death. So, this is .a vision of the ..."--Dylan Thomas: The Code of Night (2014) by David Holbrook

"De opmerking over het koude zaad van de duivel, die postulant Hans Günther terloops liet vallen, laat me niet meer los. Wat betekent dat? Ik vraag Thixo of hij ..."--Hoe een manisch-depressieve tiener in de zomer van 1969 de Rote Armee Fraktion bedacht (2016) by Frank Witzel

Biden taks wordt bejubeld door het TJN, het Tax Justice Network en door Paul Monaghan van de Fair Tax Foundation.

Abou Jajah verdedigt Michel Bauwens over wokeness

Amazon Europa boekte 44 miljard omzet en betaalde geen belastingen. Nul.

Thomas Goorden, daar iets over schrijven?

Epic Games van Fortnite wil hegemonie van Apple en Google aanpakken

Love Is in the Air van Banksy mag ook per bitcoin betaald worden

Chateaubriand over Napoleon. Er is de hagiografische Memorial van Napoleon.

Rudy Verelst over de “willekeurige moord”, moord zonder motief.

China ervaart net zoals Japan ook een popkrimp.

Servants of Satan: the Age of the Witch Hunts (1985) by Joseph Klaits

Sex Roles: Biological, Psychological, and Social Foundations (1977) Shirley Weitz

Remy in a 1595 treatise commented : Certainly I remember to have heard of far more cases of women than men : and it is not unreasonable that this scum of humanity should be chiefly drawn from the feminine sex . . . since that sex is the more ...

Chantal Pattyn duikt in de geschiedenis van de norbertijnen en Abdij van Park met curator Stefan Van Lani en prior Jef Van Osta.

Roland Topor: Tod und Teufel (1985)

Achal Prabhala on corona vaccin

Patrick Willems over het Belgisch waterbeleid

"Vorige week publiceerde het CERD zijn conclusies over het Belgische antiracismebeleid. Daarbij hekelt het Comité onder andere het uitblijven van een expliciet wettelijk verbod op etnisch profileren. Bovendien vreest het CERD dat de interpretatie van "redelijke gronden" op straat tot misbruik kan leiden. “Redelijke gronden” is een sleutelbegrip uit de Wet op het politieambt met betrekking tot de bevoegdheid van politieambtenaren om een identiteitscontrole uit te voeren. De campagne ‘Niet Normaal?!’ is positief over de bevindingen van het CERD en dringt aan om de aanbevelingen toe te passen."[4]

Also by Robert Masters, the man who did the previous book Eros and Evil, this Psychedelic Art (1967) is a nice edition out on Grove Press. The artwork on the cover is by Isaac Abrams, born 1939, not sure if he is still alive.

Via books on sacred sexuality I stumble anew upon the demons of Jacques Collin de Plancy and from Plancy and on a sidetrack I read and document the history of prostitution and then I stumble again on this Eros and Evil (1964), which has a pretty solid bibliography which you will find by following the link.

I love this kind of pulp with academic pretensions. This connection of prurient interest with serious academic research. This nobrow sensationalism.

"Maar reeds het opvoedingsprogram , dat Rabelais door Ponocrates voor de jonge Gargantua laat uitwerken , berust op de burgerlijk - humanistische gedachte , dat het hoofddoel der opvoeding in plaats van enkel overdracht van traditionele ..."--De Man en de socialistische idee Lode Hancké · 1975

Histoire de Paris et de ses Environs

J. De Gaulle

· 1839

"Au xvi siècle , Erasme , y ayant demeuré quelque temps , tomba malade par l'effet de l'insalubrité du logement et de la nourriture . La vermine était appelée l'épervier de Montaigu , et Rabelais met ces paroles dans la bouche de Ponocrates ..."

I read in The Erotic History of France that Rabelais used the term 'laborator naturae' to denote the clitoris.

I google the term and find it in

• Paris Eros: The Imaginary Museum of Eroticism in Paris (2004) by Hans-Jurgen Dopp
• Geschichte der grotesken Satire (1894) by Heinrich Schneegans
• Lucian und Menipp (1906) is a book by Rudolf Helm
• Geschichte der erotischen Literatur by Paul Englisch
• Maledicta Volume 4, Issue 2
• and a handful of other works, mainly German-language

I find it in the Gargantua and Pantagruel in the first chapter of the second book.

However, I cannot find it in the French original.

When I Google "Rabelais" + "Clitoris" I find:

"Rabelais's probable ignorance of the clitoris was pointed out to me by the external readers of Entre hommes, eds. Todd Reeser and Lewis Seifert (forthcoming: University of Delaware Press), whom I thank for their expertise. On the ..."--Intertextual Masculinity in French Renaissance Literature by David P. LaGuardia

And some references to brimborion.

But nowhere do I found in French reference to laborator naturae.

"In Old French , and perhaps in Rabelais , lanterne euphemistically describes and stresses the phallus dimension of the clitoris . 41 Rabelais uses lanterne in order to depict the female sex ; its masculine counterpart , a play on the word phallus ..."--Studies in the Romance languages and literatures () William Leon Wiley

Everybody wants to live forever, but nobody wants to grow old

Hallo Johan Braeckman

Jij vraagt je af waarom mensen lachen met de vertrappeling van 46 mensen op de begrafenis van Shmuel Wosner.

Nochtans is dat niet zo moeilijk om te begrijpen.

Uw collega Ignaas Devisch legt het in ‘Het empathisch teveel’ (2017) zo uit in een voorbeeld dat aantoont hoe bereid we zijn hulp te verlenen bij een ramp:

"Morele globalisering werkt volgens hen doorgaans op basis van de volgende formule: H= e:a. H staat voor Hulp, e voor Ellende en a voor afstand."

In dit geval vervangen we H door B, van Betrokkenheid.

Hoe verder weg, hoe minder betrokken we ons voelen. Vermits het hier gaat om een religieus ritueel (en wij hier totaal niet meer religieus zijn), vergroot de afstand nog meer en vermindert de betrokkenheid recht evenredig.

Paul Collier gebruikt in zijn boek ‘The Plundered Planet’ het concept ‘propinquity’ om hetzelfde uit te leggen.

Dan is er het begrip Schadenfreude.

Vanop een afstand trekken we ons nergens iets van aan. Die afstand kan emotioneel of fysiek zijn. Die afstand doet ons bovendien lachen.

Natuurlijk is het niet erg slim van die mensen dat ze er zo openbaar mee lachen. Hopelijk zitten daar geen gezagsdragers in voorbeeldfuncties tussen die op die manier hun werkzekerheid in gevaar zien komen. Maar ik denk dat niet. Gezagsdragers met voorbeeldfuncties zijn doorgaans deugdpronkers. En zo hoort het ook. De smileyfaces komen waarschijnlijk van deplorables.

The Primacy of Personality in Pedagogy - Page 28books.google.be › books John William Jent · 1914 · ‎Snippet view

Frontispiece from the witch hunter Matthew Hopkins' 'The Discovery of Witches' (1647)

This is the frontispiece from witch hunter Matthew Hopkins' The Discovery of Witches (1647), showing witches identifying their familiar spirits.

J. W. Geerinck believes that it is this plate that gave Ronald Bassett's novel Witchfinder General (1966) and the subsequent film by Reeves, Witchfinder General (1968) its title.

"De meest beschaafde mensen staan zo dicht bij de barbarij als het meest gepolijste staal bij roest. Naties hebben, net als metalen, slechts een oppervlakkige glans."--Rivarol, opschrift bij 'Le Musée des supplices' (1968). Ik heb van hem ook 'Fétichisme et amour' (1968) en 'La Beauté du diable' in de kast staan. Villeneuve stierf in 2003, ik vraag me af wie zijn boekenkast erfde.

Porno excerpt from InSex with Charlotte Vale features "Erector Set" by In Flagranti

I saw some Fornasetti decorations here in Antwerp and I investigated on the origin of the female face.

Giovanni Boldini portrait of Lina Cavalieri (detail)

RIP Hafid Bouazza (1970 – 2021)

Hafid Bouazza was a Dutch-Moroccan writer.

Ik heb me lang tegen de schoonschrijverij verzet maar dat was -- denk ik nu -- voornamelijk omdat ik dat niet kan. Maar als ik dan zinnen lees als "Wie had hun gefluister in begordijnde nachten dan opgevangen? " in Paravion lees, wou dat ik zoveel talent had.

Hij was op het einde van zijn leven moddervet en stierf van een levercirrose ten gevolge van een alcoholverslaving, allicht gecombineerd met andere verslavingen.

De doden boden troost en Hafids mooize zinnen contrasteerden met zijn dikke lijf op het einde van zijn leven en zijn trieste verslavingslot. Anita Lane wekte meer sympathie met haar onvolmaaktheid.

"Putain putain" ("nous sommes quand même tous des Européens") is evenveel Europees volkslied als "Ode aan de vreugde" van Ludwig van Beethoven. Wat is trouwens dat klassieke muziek citaat in "Putain putain"?

Diepzeestofzuiger, Diepzeemijnbouw, Deep sea mining

Slaafvrije chocolade

It Happened One Night ipv Citizen Kane

Peter Capreau over Edgard Tytgat, Schelstraete, wat een pover artikel maar dat komt door Maes en van Brabandt

Maes en Brabandt vergelijken de cover van Masseduction (2017) van St. Vincent met echt Allen Jones vrouwobjectiverend werk zoals Hatstand, Table and Chair (1970).

Jan Coucke and Pieter Goethals, Als de journalist zijn pen laat leiden, Joris Van Cauter

Beeckman over Sihame adh Konnikova

RIP Anita Lane (c. 1959 – 2021)

Anita Lane was an Australian singer-songwriter who was briefly a member of The Bad Seeds with Nick Cave and Mick Harvey, and collaborated with both bandmates. Lane released two solo albums, Dirty Pearl (1993) and Sex O'Clock (2001).

From that album, I give you "Do That Thing" (2001). Be sure to stick around until the guitar kicks in at 3:00.

Vandaag lang gezocht op de door Martin Van Maële geïllustreerde uitgave van La sorcière (1862) van Jules Michelet.

Wat mij daar zo aan boeide is dat een gerespecteerd geschiedschrijver (ergo lid van de hoge cultuur) een behandeling krijgt door een pornograaf (ergo lid van de lage cultuur).

Ik toon een prent. Een altaarscène. De kut van de vrouw is aan het oog onttrokken door een strategisch geplaatste kelk.

Ik vind dat wel net. Het is beter dan al die gratuite naakte kutten op FetLife.

Gisteren bekeek ik de film ‘Haxan’ (1922). Zeer geestige film. Integraal te zien op Facebook. Er zit veel antiklerikalisme in.

Ook een documentaire stuk over oude religies. En ook een stuk over middeleeuwse martelinstrumenten.

De fotografie is superb.

Over het nut van populisme. Ik vertelde in mijn klas over de film over de H-bomb. Populisme gaat over kunnen begeesteren.

Jaya Ghosh vindt dat het vaccin tijdelijk gratis moet kunnen gemaakt worden, waar las ik dat? Las ik dat?

Koen Pelleriaux volgt Raymonda Verdyck op als GO

Bert Hamelinck

Nomadland (film)

Luchtkasteel

Deep Time Christian Clot

Christian Piquemal Benoît Hamon, ging dat over die brief van die staatsgreep in Frankrijk? Ja, Valeurs Actuelles. De Zegge, pompverbod

Yvonne Verbeeck en La Esterella maakte ruzie in het rusthuis.

Benjamin De Mesel frontex Nóóit mag je mensen laten verdrinken. Je vraag je wel af tot waar je dan moet gaan om mensenlevens te redden. Die uitspraak slaat pertinent nergens op.

De dwaling van de beeldenstormers, daar schrijft GVM over.

Erik Wieërs

Jeremy Fleming

Don't get rid of my devils, because my angels will go too Auden

D-Day by Capa see The Magnificent Eleven

Michael De Cock, werd die van rechtsigheid beschuldigd recentelijk?

Beatrice de Graaf

I'm glad I found an early location of the engraving of the hogtied witch known as The Witch Swims! in this book, Montague Summers's The Discovery of Witches (1928).

Does anyone know where this engraving was first published?

A. E. Housman’s remark that ” I could no more define poetry than a terrier can define a rat, but that I thought we both recognised the object by the symptoms which it provoked in us. “, perhaps? It’s a fair basis for an acquittal, but- if you are going to convict a film of obscenity at all- is it a basis for conviction?

Introducing Jules Michelet (1798 – 1874)

I first came across Jules Michelet by way of Georges Bataille's Literature and Evil (1957), where he is one of the subjects. This was in the early 2000s, the early days of the internet, when there were still interesting sites and blogs.

In my original post on Michelet, I gave one of the illustrations by Martin van Maële, some of which can be found here[5]. Van Maele, I wrote, is a student from Felicien Rops.

I also mentioned Jack Stevenson's book on Häxan which confirms that the director Christensen was influenced by Jules Michelet’s book.

I mentioned Georges Bataille who said about Michelet was “one of those who spoke most humanely about evil”, a citation that comes from Literature and Evil.

But it is also possible that I discovered Michelet via Häxan (1922), said to be the first exploitation film and both based on Malleus Maleficarum (1487) and La sorcière (1862) by Jules Michelet

From Lucretius, De Rerum Natura: medio de fonte leporum surgit aliquid amari quod in ipsis floribus angat, 'from the very centre of a fountain of delights arises something bitter that chokes us in our prime (lit: in our very flowering)'.

Ik neem tegenwoordig de trein alsof het een tram is en zo ging ik gisteren, na de aankoop van Vlucht uit Oostende van Simenon in de Antwerpse De Slegte, direct naar het station met de fiets om daar de trein naar Oostende te nemen. Ik verzuimde vorige week te vertellen over de H-bomb, de film van de geschiedenis van de mensheid met Dennis Hopper als Napoleon. Ik vertelde ook niet dat ik het document vond 100 redenen om u direct te zelfmoorden, en ik vertelde ook niet dat ik het vreemd vond dat de VS de Armeense genocide honderd jaar na dato zou erkennen. Ik vertelde ook niet dat ik de leerlingen had gevraagd om op een briefje de twee volgende vragen te beantwoorden: "wat betekent pasen voor den christenmens" en twee "wil jij graag modern zijn en zo ja waarom. Ik vond het woord pantoffelheld en ik heb daar niet over verteld. Op de trein sprak een jonge man mij aan met de vraag of ik een fopspeen wilde of wilde kopen want hij had er vijfentwintig gekregen. Die zaten in een papieren zakje. Ik vertelde ook niet dat ik Verplaetses tekst over de belle epoque helemaal las en daar vond dat Tailhade een tekst over het masochisme geschreven had, wat daar de literaire antecedenten van waren.

Op zoek naar Wessel, een psychogeografisch verslag.

Omdat ik me de laatste weken soms een weirdo voel die zijn visitekaartjes aan jan en alleman op straat uitdeelt, identificeer ik me plots met Wessel di Wesseli, de Antwerpse uitvinder van een perpetuum mobile die zijn technische tekeningen 's nachts op straat verkocht.

Woensdagochtend krijg ik plots de inval Wessel op te zoeken. Ik bel wat rond en kom aan de weet dat de man a) geen gsm heeft en b) geen e-mail. Men vertelt mij dat hij op het Zuid woont.

Ik dus naar het Zuid. Zonder plan. Maar dan denk ik ... Lars van de Vinyl, dus ik naar de Volkstraat. Lars is in zijn winkel, verkoopt de laatste tijd veel kunst, vertelt mij dat Kanye West twee keer in zijn winkel was. "Wessel? Zegt me niets." Ik toon hem de foto. “Ah ja, die,” lacht hij.

Aan het alcoholistenparadijs Chat le Roi staan Jacques en Greet het terrasmeubilair op te schrobben. "Natuurlijk kennen wij Wessel." Greet wijst naar het zuiden, “ik heb hem wel eens zien staan aan een deur in de X-straat, ik denk dat hij daar woont.” Ik doe dat graag, dat soort speurtochten, de weg vragen, vooral niet op kaarten kijken, de zoektocht belangrijker dan wat ik op het punt sta te vinden. Ik rijd verder. Voor de deur van De Hopper zit Boet, we praten over zijn pas overleden vader en ik vertel hem over het object van mijn queeste.

Ook aan de Nieuwe Linde is bedrijvigheid, “hij fietst hier wel eens voorbij,” zegt de baas. Ik nader mijn doel. In de X-straat zelf loop ik binnen bij een architectenbureau − op zo'n tochten lijkt het vaak de bedoeling zoveel mogelijk menselijk contact te maken − Wessel was er ooit geweest!

Dan alle huizen van de straat langs gefietst, denkend, ik zal dat huis van Wessel wel herkennen; aan het raam hangt vast wel een van zijn "Energieën-oogst-machine" affiches. Niks daarvan. Ik kijk om me heen. Dit was vroeger mijn buurt. Ik blijf iedereen die door die straat loopt ondervragen, als een rechercheur. Het heilig zoekvuur brandt in mij. Op een stoep zitten drie Turkse dames , ik toon hen de foto van Wessel op mijn mobiel, zij wijzen mij direct zijn huis aan. "Die man woont daar".

Ik bel aan.

Wessel doet open. Ik leg hem uit dat ik een portret van hem wil maken voor mijn studie fotografie. “Ik wil niet op de foto,” zegt hij vriendelijk. “Niet ík ben belangrijk, maar mijn werk.”

“Ik ken jou via Barbara”, zegt Wessel enige tijd later terwijl we naar een plas met eendjes fietsen op het nog diepere Zuiden. "Als ik op de foto wil, is het op de fiets," had hij gezegd; “na de fiets is het met de beschaving alleen maar bergaf gegaan,” orakelt hij nu. Ik lach om het woord ‘bergaf’. Wessel is een wonder. Ik geniet van hem in het besef dat de dosis Wessel, net als kaviaar, klein moet blijven.

1. JWG2021 17/52

Jan-Willem Geerinck noemt zichzelf encyclopedist. Zijn column verschijnt wekelijks op zondag.

niet gebruikt

Steeds meer kom ik tot de vaststelling dat lesgeven mijn fundamentele raison d'être is, het meest betekenisvolle wat ik doe. Mijn bestaansreden.

Ik zeg al langer, er is maar een ding dat ik liever doe dan lesgeven en dat is les krijgen. Het woord voldoening is hier op zijn plaats.

Met dat oogmerk, en vanuit een fundamentele onrust die mij nu toch al een tijdje in haar greep heeft, besluit ik contact te maken met Wessel di Wesseli.

de thermodynamica als terminator

De uitwiskunde.

Boeken die Wessel inspireerden, interview 21 April 2021

• De bijbel
• Immanuel Velikovsky
• Herman Hesse
• Ivan Illich
• Archimedes en Pascal

Voorbij de fiets gaat de beschaving bergaf.

Eco-kernmacht accordeonen

Pneumergie, immergie, pressergie en emergie.

Jan Willem Nienhuys toont aan waar Wessel zich vergist en wijst naar een passage waarin Kapitein Nemo aanraadt de statica niet met de dynamica te verwarren.

Verder komt Wessel maar een keer in Google Books voor, in een boek van de zoon van Jelle Brandt Corstius.

See also

• User:Jahsonic/Sandbox archives