User:Jahsonic/Sandbox archive 29
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
Related e |
|
Featured: |
| << previous | next >> | |
|---|---|---|
Ik las De moordenaar (1937)
Net zoals in zijn vorige De man die de trein voorbij zag gaan, een andere 'roman dur' met een Hollandse held, heeft de held van De moordenaar het lastig met de bekrompen alledaagse levensstijl van een burgermannetje. Dat is een thema in meerdere 'romans durs' van Simenon. Ik denk aan 'Stoplicht', ik denk aan de vader van de held in 'De rode ezel' (en de held zelf), ik denk aan de held van 'Het zwarte balletje'.
De held in dit verhaal, of liever de antiheld, heeft tot nu toe alles gedaan zoals "het hoort". Nadat hij een anonieme brief krijgt, waarin hij te weten komt dat zijn vrouw hem bedriegt, pleegt hij een dubbele moord, zijn vrouw en haar lover. Vanaf dan vraagt hij zich af waarom hij het eigenlijk deed. Dat duurt een heel boek lang. Van het vermoorden van zijn vrouw heeft hij geen spijt, noch verdriet. Hij begint dezelfde dag nog een relatie met zijn meid, die hij tegen het einde verplicht zich in zijn vrouw te verkleden.
Het is meer haar minnaar, dé alfaman van de stad, die hem bezighoudt. Maar ook daar ging het hem niet om. Meer en meer komt hij tot de slotsom dat hij moordde om aan de routine te ontsnappen. En nadat hij ontsnapt is, wil hij terug naar wat er was. Maar wat er was, is er niet meer en een nieuw 'zijn' kan niet meer gevonden worden. Ook deze 'roman dur' held wordt gek.
In dit boek is "the problem of other minds" een ding. Niet in de filosofische zin zoals in "kunnen we weten of andere mensen überhaupt bestaan, beelden ik me niet alles in?" maar in de zin dat we nooit zeker weten wat andere mensen denken en voelen. Onze held wil in de mensen hun hoofden kijken, en zien of ze vermoeden dat hij zijn vrouw heeft vermoord. Dat levert zinnen op als "Wat denk je", met antwoord "U weet dat ik niet denk."
Simenon, de cynicus, zegt, en ik heb hem dat al eerder horen zeggen: "Mijn vrouw is zo lelijk, dat ik nooit bedrogen zal worden."
Toen was de wereld nog zo klein dat je nog op café kon zeggen: "Kan ik hem opbellen" ... "Ja, zeker, nummer 133." In een stad waren dus maximum duizend mensen met een telefoon.
Op het einde van het boek weet onze held dat heel de stad weet dat hij het gedaan heeft, zelfs de kleine kinderen weten het. De reden dat ze hem niet formeel beschuldigen, is niet zozeer dat ze geen bewijsmateriaal hebben, maar dat ze koste wat het kost een schandaal willen vermijden.
De moord was al erg genoeg.
Ik las Vier fatale dagen (1963)
Deze Simenon, een rags to riches (and back to rags) verhaal is er weer een met een uitgesproken seksuele ondertoon. Zo ligt aan het begin van het boek de vrouw van de held in het ziekenhuis. Als onze held na een bezoek aan zijn stervende echtgenote het ziekenhuis verlaat kan hij “het orgaan” van een vrouw op een eenpersoonskamer waarnemen. Je denkt dan ... die vrouw komt nog terug in het verhaal ... maar nee hoor, Simenon wil gewoon even de sfeer zetten, en het over een “orgaan” hebben.
“Bestaan er mensen die niet worden geplaagd door troebele gedachten en zich niet hoeven te hullen in hun eigen nevel?"
En inderdaad, op pagina 120 een kleine uiteenzetting over het seksuele (“afrossen met de zweep”) en niet-seksuele masochisme.
En dan de vraag of François (onze held) het leuk vindt om met een vrouw te vrijen die net uit de armen van een andere man kwam? Was dat zijn kink, vraagt de vrouw van zijn broer waar hij een affaire mee heeft.
Mooie nieuwe woorden waren 'kamgaren' en 'schaarhout'. En 'eunuuk', in die schrijfwijze. En het woord 'chasseur', een hotelbediende die berichten rond brengt.
Er zijn prachtige zinnen als:
"Zij geleken op alle andere paren, die zoeken met welke frazen zij uiteen zullen gaan, zonder de woorden te kunnen vinden om de vage tederheid uit te drukken, die hen gevangen houdt."
en
“Ook hij was een dronkaard […] maar ieder van hen was het op een andere manier.” die doet een beetje denken aan het begin van 'Anna Karenina, een van de meest fantastische openingszinnen aller tijden. "Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze."
en
“De zon leek van een dik geel.”
En op pagina 167 een hele uiteenzetting over het al dan niet bestaan van vrije wil in een door god bestuurde wereld. In die parabel komt een op straat wandelende man die de krant leest terwijl hij stapt en afstevent op een riool waarvan het riooldeksel verwijderd is. Zal hij erin vallen?
Pagina 181 brengt het probleem van zoveel 'roman dur' helden: “zij zagen hem niet voor vol aan.” Het bedriegersyndroom.
En op pagina 185, voor mij de eerste verwijzing naar een antwoordapparaat, onder de vorm van een grammofoonplaat. Jep.
Het loopt uiteraard slecht af. Onze held begint heel arm, maar heeft op zijn minst nog de liefde van zijn zoon, die veinst het helemaal niet erg te vinden om arm te zijn. Op het moment dat hij rijk wordt, vervreemdt de zoon van zijn vader en als de vader terug arm dreigt te worden, kan die zoon dat niet aan en verhangt zich.
Fin.
Acousmatic music has an asmr effect.
Als Louis Paul Boon de hoofdrol speelt in de kortfilm De Bom leert hij de rode rakker Robbe De Hert kennen.
Hij praatte met Robbe de hele tijd over Daens en daar naar aanleiding daarvan schreef Robbe een scenario voor Daens.
Priester Daens was een held voor de katholieken.
Het is altijd zijn grote frustratie dat hij dat niet heeft kunnen verfilmen.
In zijn rood-zijn werd Robbe gesteund door zijn grote liefde Ida Dequeecker, de dochter van burgemeester van Deurne Maurice.
In een bepaalde film of kortfilm zegt zijn tegen een politieagent: "mor allee gij denkt toch niet dat de Westerse beschaving de enige beschaving is he?"
Het is profetisch voor haar latere verdediging by BOEH van de hoofddoek achter het loket.
Ida ontruimde voor het de laatste dagen van Robbe haar beneden en hij mocht daar sterven.
Net zoals Rossen Danny by Els gestorven is.
"Wij zijn geen gezond land", ZIGO met David Van Reybrouck, March 15, 2020 "Onze leerlingen hebben de beste cijfers voor wiskunde internationaal ... we hebben de hoogste PISA-scores in de OESO-testen ... ... ja prima maar ze hebben ook de hoogste zelfmoordcijfers van Europa ... ja ... en misschien is er wel een link tussen die twee ... ik denk dat je pas meer kan gaan excelleren als je een beetje goed in uw vel zit."
Waarom de link tussen die twee leggen dat is toch totaal gratuite stemmingmakerij?
En dan die beate schaapachtige glimlach van de ZIGO bezieler. Bij ZIGO wordt een sfeertje van 'schone mensen' en 'toffe madammen' gecreëerd waar ik wat ongemakkelijk van word.
Elders in dat interview zegt hij (12:05) 'aan de binnenkant zijn wij vies', we hebben allemaal gespierde lichamen en rechte tanden maar we zijn allemaal geestelijk ongezond.
Maar is het waar wat hij zegt?
Dat van die zelfmoordcijfers schijnt te kloppen. Bij de wiskundecijfers van 2018 gingen een aantal landen ons voor (Denemarken, Nederland, UK, Polen, Estland).
Die zelfmoordcijfers vind ik wel boeiend. Hoe zou dat komen? Misschien tellen wij anders dan andere landen? We hebben toch die zelfmoordlijn?
En tegelijkertijd is het ook een feit dat wij wereldwijd bekend staan voor ons euthanasie bij psychisch lijden, bij levensmoeheid. Rare combinatie.
Vlak daarna las ik een artikel dat ik wel smaakte: "De maatschappij maakt ons helemaal niet ziek" --Bram Vervliet DM, 15/2/20
Ik kreeg kritiek omdat ik de Belgische activist David Van Reybrouck wegzette als posterboy van links. Van Reybrouck wordt door een boel van mijn linkse vrienden flink bewonderd, daarom bedacht ik hem met dat koosnaampje ‘posterboy’. Hoe mediageil de man is, weet ik niet.
Wel weet ik dat hij soms rare dingen zegt. Een van de raarste dingen die hij zei was in 2017. En raar is dan nog een vriendelijk woord, eigenlijk vond ik het dom. Toen zei hij dat er een “zelfmoordlijn voor potentiële terroristen” moest opgericht worden. Ik citeer uit de VRT website:
"Van Reybrouck spreekt zelfs van een aparte zelfmoordlijn voor potentiële terroristen. Zowel bij de aanslagen in Brussel als Parijs twijfelden verschillende terroristen om zichzelf niet op te blazen. Momenteel is er geen enkele hulplijn, opvang of noodhulp waar zij terechtkunnen." -- VRT, 27 June, 2017
Maarten Boudry en Kasper C. Jansen in het YouTube programma ‘De snijtafel’ analyseren Van Reybroucks discours hierover (zie bijlage).
Ik noemde het ‘dom’ wat Van Reybrouck zei.
Waarom?
Ik zeg het met een citaat van ene Dutch Skeptic:
“Te veel westerse intellectuelen zijn zodanig geseculariseerd dat ze niet meer weten hoe het is om diepreligieus en heilig overtuigd te zijn van het hiernamaals. Ze vergeten dat daarom volkomen mee te rekenen in hun analyse van religieus gedrag. Zo ook Reybrouck.” Verder vind ik Van Reybrouck zelfgenoegzaam. Hij is typisch iemand die in wij-termen spreekt maar dan daar iedereen mee bedoelt behalve hijzelf.
Politics: grand strategy vs. political opportunism
Hoera! De democratie is niet perfect
Ik las het uitstekende boek 'Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat' van Maarten Boudry.
Het laatste stuk, over ecologie, is het zwakste, hoewel ook daar zeer waardevolle elementen inzitten. Bijvoorbeeld dat “er een belasting moet komen op alle uitstoot van co2”. De schade die co2 veroorzaakt behoren tot de externaliteiten en die moeten in de prijs verrekend worden.
Ook waardevol: hij betwist het bestaan van een ecologisch evenwicht. En terecht. Maar hij verwart de trage achtergronduitroeiing der soorten met de plotse antropgene uitroeiing die we nu meemaken.
Voorspelbaar is dan weer dat hij met de “planeet zal het wel overleven” boutade komt:
“De snelle klimaatopwarming kan bedreigend zijn voor de vele diersoorten die aangepast zijn aan ons huidige milde klimaat, maar het leven op aarde loopt geen gevaar, laat staan de planeet.”
Ja inderdaad, de kakkerlakken zullen wel overleven, maak u geen zorgen.
Ook een aardig weetje, maar niet meer dan dat, een beetje filosofische scherpslijperij en esthetische theorievorming:
“Als we kwetsbare soorten willen beschermen tegen de klimaatopwarming, zoals de prachtige koraalriffen, dan is dat omdat wij zelf morele waarde toekennen aan de biodiversiteit zoals ze nu bestaat.”
Ja inderdaad schoonheid in de natuur, die zit er niet intrinsiek in, wij leggen die erin. Zonder waarnemende mens, is er geen schoonheid. Hebben honden esthetische gevoelens? Of katten? Of mieren? Nee maar so what. Stel nog dat het volkomen subjectief is, who cares? De meeste mensen willen de riffen bewaren zoals ze nu zijn. Of de jungle. Of de ongerepte natuur. Who cares dat “de natuur moreel onverschillig is. Dat ze niet is geïnteresseerd in abstracte waarden zoals biodiversiteit, schoonheid, evenwicht, ongereptheid of integriteit,” zoals hij elders laat optekenen.
Boudry klaagt de extreme misantropie van de Club van Rome aan die stelt dat “de aarde een kanker heeft, en dat die kanker mens heet.” Maar hij moet toch ook kunnen vaststellen, dat waar de mens komt, de omgeving er over het algemeen niet beter op wordt? Je kan toch bezwaarlijk de mens als een zegen voorstellen voor de planeet?
Ooit zouden die riffen sowieso verdwijnen zegt hij. Dat is waar. Maar ik wil ze zo lang mogelijk houden. En alle andere stukken ongerepte natuur ook, zelfs al geeft de natuur niet om abstracte begrippen zoals 'ongereptheid'.
Als Boudry de diversiteit al wil redden, heeft hij maar een oplossing. Kernenergie, roept hij dan. Nu kan het wel zijn dat kernenergie energie levert die niet bijdraagt aan de opwarming van de aarde, althans toch niet door co2 uitstoot (hoewel zo'n kerncentrale ook moet gekoeld worden natuurlijk); maar Boudry gaat voorbij aan het feit dat we daardoor nog meer gaan consumeren, nog meer grondstoffen gaan opgebruiken. Maar goed, wat mij betreft, kernenergie, waarom niet. Michael Shellenberger heeft daar heel overtuigende argumenten voor.
Voorts is er een paradox in zijn eigen boek. In Hoofdstuk 3 (De obsessie met ongelijkheid. Hoe iedereen steeds rijker wordt (en de rijken nog meer)) stelt hij dat doorheen de geschiedenis iedereen rijker geworden is. Dat rijkdom een taart is die groeide. Dat we om rijk te worden niet hoeven te stelen van een ander. Dat dit komt door verhoogde efficiëntie. Dat rijkdom zich onttrekt aan het nulsomdenken. Dat het niet is als jij rijker wordt dat ik armer word. Jij kan rijker worden en ik kan rijker worden. Dat klopt allemaal.
Maar dat niet-nulsomdenken gaat niet op in de natuur. Je kan door efficiëntie geen extra natuur bijcreëren. Als de laatste boom geveld is op het Paaseiland, komen er niet op miraculeuze wijze op 1-2-3 een paar bij. En als het laatste koraalrif gestorven is, groeien er 's nachts niet een paar in onze achtertuin. Op is op. Dood is dood. Weg is weg.
Al bij al legt hij teveel de nadruk teveel op de opwarming van de aarde, terwijl een van de meest nijpende problemen de biodiversiteit is waarover hij een beetje lauwtjes zegt: “als we [erom] geven, moeten wij ze beschermen.” (p. 281).
Veel beter ware het geweest als hij zijn hoofdstuk over inkomensongelijkheid (hoofdstuk 3) had gekoppeld aan zijn klimaatdenken. Volgens de meest recente cijfers is slechts 20% van de landoppervlakte nog ongerept en 13% van de zeeoppervlakte. Dat is niet veel. En als je dan kijkt hoe Bolsonaro omspringt met het Amazonewoud, da's om te huilen.
Ik had het over menselijke rijkdom. Iemand zoals Jeff Bezos, baas va Amazon (Amazon, Amazonewoud haha, het staat in de sterren geschreven) heeft een papieren kapitaal van 150 miljard. Wat kan het Amazonewoud vandaag kosten? Om om te kopen.
Dat deed nog niet zo lang geleden mijn haren te berge rijzen. Het publieke domein is heilig, vond ik. Maar toen las ik het verhaal van Douglas Tompkins, de oprichter van The North Face en Esprit. In de jaren negentig kocht Tompkins en zijn echtgenote meer dan achthonderdduizend hectare aan wildernis in Chili en Argentinië, meer dan gelijk wie in dat gebied bezat. Zij werden zo een van de grootste privé grootgrondbezitters ter wereld. Bij zijn dood is al die grond terug naar de overheid gegaan met de specifieke bepaling dat het voor eeuwig natuurpark moest blijven.
De Mexicaanse ecologist en natuurbeschermer Gerardo Ceballos berekende onlangs dat alle bossen van Borneo samen zeven miljard dollar waard zijn. Die bossen zijn ouder dan die van het Amazonegebied. Hij stelde voor om die te laten opkopen op voorwaarde dat niemand er nog mag aankomen.
Zeven miljard? Dat is een peulschil voor Bezos. En als hij samenlegt met Bill Gates, kunnen ze misschien meteen ook een bod doen op het Amazonewoud . Als de prijs hoog genoeg is, hapt die halfgare Bolsonaro wel toe.
The Capitalism Paradox (2019) by Paul H. Rubin
"The reason is that Marxism is basically consistent with zero-sum thinking. Marx claimed to ... Perhaps the essence of Marxist thinking is in the aphorism, “From each according to his ability, to each according to his needs.” This statement is ...
Visscher, Marco; Ralf Bodelier, Ecomodernisme: het nieuwe denken over groen en groei. Nieuw Amsterdam, Amsterdam (2017), 73–80. ISBN 9789046821824. Geraadpleegd op 29 mei 2020.
Ik lees op dit moment Maarten Boudry's 'Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat'.
Daarin wordt Naomi Kleins boek 'The Shock Doctrine' (2007) vermeld.
Daar is blijkbaar ook een documentaire van gemaakt, geregisseerd door de mij zeer gesmaakte Michael Winterbottom ('Welcome to Sarajevo', '24 Hour Party People').
Die docu staat online. Ik had 'm nog nooit gezien. Hij komt me eerder over als een aanval op de Amerikaanse buitenlandse-interventiepolitiek dan een kritiek op de vrije markt en het kapitalisme.
Boudry stelt terecht:
- "In 'The Shock Doctrine' haalt Naomi Klein neoliberalisme door elkaar met corporatisme, een systeem waarbij big business en big government met elkaar verstrengeld zijn." p. 180
Ik heb niets tegen kapitalisme, zolang het maar niet ongebreideld is. Dus eigenlijk het kapitalisme zoals het hier in Europa bestaat, met democratie en een rechtsstaat. Maar ik heb grote problemen met corporatisme. Maar wat dat betreft kijk je beter naar de docu 'The Corporation' (2003).
De ironie is dat de term neoliberalisme gemunt is als een nieuw soort liberalisme dat net NIET laisser-faire was. Val het corporatisme aan, val het monopolisme aan van big tech, van big oil, van big film, van big music, maar gebruik de term 'neoliberalisme' gewoon niet of doe het consequent Peter Ceulemans.
Je kan niet, zoals bv. Paul Verhaeghe doet, alles wat slecht gaat vandaag de dag* toeschrijven aan het neoliberalisme, en alles wat goed gaat er niet aan toeschrijven, zo werkt het niet. En voor je afkomt dat er niets goed gaat, consulteer de data, we worden met zn allen steeds rijker, meer geletterd, minder onderworpen, gezonder etc... dat is ook een gevolg van het 'neoliberalisme', als je dan toch dat woord wil gebruiken.
Zoals "From New Liberal Philosophy to Anti-Liberal Slogan" (2009) van Taylor C. Boas en Jordan Gans-Morse aantoont, is neoliberalisme een hoogst-problematisch begrip dus ik wil het niet meer bezigen.
*Dirk Verhofstadt zegt er het volgende over in zijn 'De geschiedenis van het liberalisme' (2017):
- "laisser-faire, ongebreideld kapitalisme, complete deregulering, ongecontroleerde marktwerking, marktfundamentalisme, extreme besparingen op de staatsuitgaven, terugtrekking van de staat uit tal van domeinen, en onverschilligheid voor medemens en milieu."
... en ook hij wijst erop dat de term neoliberalisme oorspronkelijk iets totaal anders betekende en dat niemand zich vandaag vrijwillig neoliberaal noemt maar dat het verworden is tot een scheldwoord.
- "Cultuurpessimistische weeklachten en onheilsprofetieën zijn van alle tijden."--Frederik Polfliet interviewt Addie Schulte en Maarten Boudry in Streven van 2019
Peter Sloterdijk: "De uitdaging van de islam is vooral biologisch. Eigenlijk wordt zij niet gevormd door de islam, maar door miljoenen min of meer nihilistische jongemannen. Het zijn altijd boze jonge mannen die de geschiedenis - en de postgeschiedenis - maken en bederven. De komende twintig tot veertig jaar wordt een jongemannengolf verwacht in de Arabische wereld, in Indonesië en Maleisië. Tweehonderd miljoen mannen die werkloos zijn, daardoor moeilijk kunnen trouwen en zonder sociale vooruitzichten in de wereld staan. Met bijna mathematische zekerheid zal zich een jongemannenfascisme ontwikkelen. Ze zullen bereid zijn om oorlog te voeren tegen Israël. Dat zal ons ook raken, want de Amerikanen en Europeanen hebben laten zien dat ze niet kunnen toekijken bij zulke drama's."
"Men moet niet vergeten: het Duitse nationaal-socialisme was ook een jeugdbeweging, waarin mannen, geboren tussen 1900 en 1914, verzameld en verbruikt werden door gewelddadige agitatoren. Als agitatoren geen beweging vinden, staan ze op een groentekist in Hyde Park, om haat tegen de vrijmetselaars en het wereldjodendom te preken. De mensen lachen erom en lopen verder. Maar dat verandert als er miljoenen jonge mannen op zoek zijn naar een identiteit en een gelegenheid om een mooie carrière als martelaar te maken. Ze willen zichzelf vinden, maar ze vinden de dood. God is nog altijd de aantrekkelijkste dealer van de dood."
U klinkt nu een stuk angstiger dan in uw boek, waarin u stelt dat het materiële en strategische effect van terrorisme gering is.
"Wat we tot nu toe onder het trefwoord terrorisme gezien hebben, zijn slechts speldenprikken. Ook de moord op Theo van Gogh is een daad die vooral symbolisch zwaar weegt, omdat zij vooruitschaduwt wat waarschijnlijk zal komen. Als zelfs Denemarken interessant wordt als vijand, dan weten we dat we ons in een pre-apocalyptische situatie bevinden. Maar in mijn boek beschrijf ik wat het terrorisme nú betekent. Ik zie het als een vorm van samenwerking tussen de westerse infotainment-industrie en terroristische contentproviders. Terroristen hebben heel goed begrepen dat de mensen in het kristalpaleis moreel kwetsbaar zijn. We zijn allemaal ten diepste pacifistisch gestemd. Onze zenuwsystemen worden totaal niet op de proef gesteld in een confrontatie met werkelijk gevaar. Het leven is voor het grootste deel in routines geordend. Onze niet of nauwelijks belaste zenuwsystemen hebben een enorme honger naar de catastrofe, die gevoed wordt door de infotainment-beschaving." In de gemondialiseerde wereld klagen de welgestelden steen en been, zegt filosoof Peter Sloterdijk: 'de liefde voor ellende is enorm'..
"Rijke westerlingen sluiten zich op in hun kristalpaleis" (2006) Volkskrant Met dank aan Willy Coomans
"Avant de s'installer avec moi à la terrasse du café, Stratos Valamios a amarré son bateau et déposé chez lui sa pêche du jour. Il ne reprendra pas la mer cette nuit de décembre. À la table d'à côté, de jeunes volontaires de l'association ..."--Au pays des disparus (2019) by Taina Tervonen FOUND INSIDE
RIP Hal Singer (1919-2020
Hal Singer (1919-2020) was an American R&B and jazz bandleader and saxophonist. He was the last surviving male survivor of the Tulsa race massacre.
He is known for such instrumentals as "Malcolm X" on the album Paris Soul Food (1969), produced by Bernard Estardy.
If you are a melomaniac, I'd check the latter's "Ombilic Contact" en "Cha Tatch Ka".
RIP Stuart Christie (1946 – 2020)
Stuart Christie was a British anarchist, best-known for plotting an assassination of General Franco in Spain.
In this documentary, the segment on Christie starts at 6:23
The Angry Brigade: The Spectacular Rise and Fall of Britain's First Urban Guerilla Group (1973) by Gordon Carr
Stuart Christie links to the Situationists, Paris 68, but also to the European extremist Years of Lead era typified by Weather Underground Organization, ETA, IRA, Red Brigades, Japanese Red Army, Red Army Faction.
In Engeland stierf de anarchist Stuart Christie (1946 – 2020).
Stuart Christie was waarschijnlijk het best gekend voor het plotten van een mislukte aanslag op de Spaanse dictator Franco in Spanje. Hij werd tot twintig jaar veroordeeld maar zat er maar drie.
In de docu in bijlage beginnen de segmenten over Christie op 6:23.
Er bestaan nog anarchisten maar het zijn er niet veel meer. Peter Terryn noemt zich een anarchist, hij werd onlangs bijna veroordeeld voor het publiceren van een pamflet dat toonde hoe je het Belgische spoornetwerk kon saboteren. Een beetje in de stijl van 'The Anarchist Cookbook' (1971). Hij werd vrijgesproken.
In de jaren zestig, zeventig en tachtig van de vorige eeuw liepen ze bij bosjes rond, de anarchisten. Je kon ze herkennen aan hun logo. Een 'A' in een cirkel. Punkers droegen dat. De originele anarchisten voor iemand van mijn generatie, waren de hippies.
In de overgang van de hippies naar de punkers kwamen de 'Jaren van lood' in Europa. Lood van de kogels en de bommen door Baader Meinhof en het Rote Armee Fraktion in Duitsland; de Rode Brigades en rechtse groeperingen in Italië; The Weathermen in de Verenigde Staten; het CCC hier in België. Er was toen heel veel geweld. Je had de ETA in Baskenland, de IRA in Ierland, het Japanese Red Army. En in Engeland had je dus de Angry Brigade waar Stuart Christie deel van uitmaakte. Stadsguerilla.
Een theorie is dat dat allemaal georganiseerd werd door het GLADIO stay-behind-netwerk van de Amerikanen, voor mochten de Russen ooit opnieuw oprukken. Daar zou ook de Bende van Nijvel in kaderen.
In elk geval, in de jaren tachtig stopte dat allemaal, leek het. Of toch zeker in de jaren negentig. We hadden de indruk dat we van terroristische aanslagen vanaf waren.
En toen kwam 9/11.
Buying pristine nature, developing orphan drugs
"De kwaliteit van een samenleving is zaak van alle burgers", opiniestuk Mark Elchardus 14/8, eerst commentaar op Beirut, dan overschakelen op de rellen aan de Belgische kust veroorzaakt door Brusselse jongeren.
"De priemende vinger van Mark Elchardus" 19/8/20, antwoord van Guy Redig, Katia Segers, Tom Vanwing,
Ondertekend door: Guy Redig (prof. jeugd/werk/beleid VUB), Bart Caron (drs. UA, voormalig Vlaams Parlementslid), Danny Wildemeersch (em. prof. KUL), Bert Anciaux (senator sp.a, voormalig Vlaams minister van Jeugd), Staf Pelckmans (Vlaams Parlementslid Groen), Katia Segers (Vlaams Parlementslid en senator sp.a; prof. VUB), Filip Coussée (prof. sociaal werk en sociale pedagogiek UGent), Els Van Effelterre (directeur JES), Najib Chakouh, Eva Hambach (directeur Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk), Luc Moerkerke (districtsschepen Borgerhout), Tom Lemahieu (voorzitter Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk), Rudi Laermans (prof. sociologie KU Leuven), Jan Van Bavel (prof. sociologie KU Leuven), Tom Meeuws (sp.a-schepen Antwerpen), Stéphane Symons (prof. Hoger Instituut voor Wijsbegeerte KU Leuven), Pascal Gielen (prof. UAntwerpen), Inge Loodsteen (Algemeen Coördinator D'Broej), Joke Vandenabeele (prof. educatie, cultuur en samenleving KU Leuven), Ann De Weerdt (kunst- en cultuurbemiddeling, Karel De Grote Hogeschool), Tom Vanwing (prof. agogiek VUB), Liselotte Vanheukelom (Circus zonder Handen), Yannick Roels (Cultureghem), Marc Morris (eresecretaris-generaal cepartement WVG), Ikrame Kastit (co-coördinator Uit de Marge), Sahd Jaballah (coördinator Rojm).
Typisch voor Othman 'theocratie' El Hammouchi dat hij naar de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring verwijst ipv naar de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Bij de Amerikanen hebben ze op zijn minst nog respect voor de Oppergod, he Othman?
"Maar Assita, de verkeerde mensen applaudisseren"
"Alle bossen samen op Borneo zijn 7 miljard dollar waard. We zouden die kunnen opkopen op voorwaarde dat niemand er nog mag aankomen" --Gerardo Ceballos, DS, 14/8/20, see privatization of the natural environment, see the example of Douglas Tompkins, The North Face boss in Chile.
"Poland has become the rubbish dump of Europe, receiving 730k tonnes last year, twice as much as in 2015. Waste comes from as far away as Australia. Many illegal dumps have caught fire recently in what are believed to be deliberate attempts to avoid properly disposing of the trash" --Notes from Poland
On the passage of a few people through a rather brief moment in time: the Situationist International (1957-1972) 21 Jun – 13 Aug 1989
Tijdens het lezen van Pandemic!, stoot ik op de Situationistische slogan "Vivre sans temps mort", "leef --zonder dode tijd" en ik besloot me voor de zoveelste keer in de geschiedenis van de artistico-politieke beweging Situationisme te verdiepen.
Daardoor vond ik het pamflet "La Retour de la Colonne Durutti" (1966), dat bestaat uit vier pagina's van random beelden (Goya, Delacroix, Westerns, foto's van terroristen, Lenin) met toegevoegde tekstballonnen.
Een daarvan was extra grappig. Twee cowboys zitten op hun paarden en zijn in gesprek en de ene vraagt aan de andere: "Waar zijt gij mee bezig?", de ander zegt "Reïficatie." "Moeilijk en zwaar werk, zeker," vraagt de ander, "met veel boeken en papieren op grote tafels en zo?" "Nee hoor, ik loop rond. Hoofdzakelijk loop ik rond."
De tweede cowboy verwijst met zijn rondlopen naar een praktijk die de situationisten 'psychogeografie' noemen, ooit door Guy Debord, de paus van de situationisten gedefinieerd als "de studie van de precieze wetten en specifieke effecten van de geografische omgeving, al dan niet bewust georganiseerd, op de emoties en het gedrag van individuen."
Omgevingsinvloeden dus.
Na lang zoeken kom ik er achter dat die twee cowboys de acteurs George Hamilton en Arthur O'Connell zijn en de Western A Thunder of Drums (1961).
Ik kom er ook achter dat die conversatie uit een roman van Michèle Bernstein komt, lange tijd de echtgenote van Guy Debord, 'Tous les chevaux du roi' (1960).
Een conceptuele kunstenaar uit Wales stal het werk (in de kunstwereld heet dat niet stelen maar re-appropriëren) en titelde het 'The Return of the Return of the Durutti Column' (1997). Flauw, eigenlijk.
Nu goed, wat is het belang van die situationisten? Wel zonder hen, was er allicht geen mei 68 geweest. Of toch niet op die manier. Maar eigenlijk ondenkbaar. Echt waar.
While I was reading Pandemic!, I came upon the Situationist slogan "Live without dead time" and started to re-investigate the artisto-political movement Situationism.
This led me to the 1966 pamphlet "La Retour de la Colonne Durutti" which consists of four pages of detourned visuals with added speech balloons.
A detail of that pamphlet became The Return of the Return of the Durutti Column (1997) by Irish artist Cerith Wyn Evans based on "La Retour de la Colonne Durutti" (1966).
It is a photograph of two cowboys on horseback from the Western film A Thunder of Drums (1961). The actors are George Hamilton and Arthur O'Connell.
The dialogue between the two cowboys is a quotation from Michèle Bernstein's novel All the King's Horses (1960).
"Het moet afgelopen zijn met het aloude adagium van winsten internaliseren en kosten externaliseren."--Extinction Rebellion NL
"Vlamingen op skivakantie in Noord-Italië maken zich geen zorgen over het coronavirus" titelde de VRT website nog op 25 februari, aan het begin van de krokusvakantie. Dat was ook niet verwonderlijk, want de VRT had bij monde van Herman Goossens nog laten weten, een dag daarvoor, dat “er geen enkele reden [is] om niet naar Italië te reizen. De kans is oneindig klein om corona op te lopen wanneer men naar de skigebieden in Italië reist."
Cowboy scene on 'reification' is a detail from The Return of the Durutti Column
“A person is a hominid with an infected brain, host to millions of cultural symbionts, and the chief enablers of these are the symbiont systems known as languages”
Schelling “der nie aufhebbare Rest” Incontinence of the Void: Economico-Philosophical Spandrels by Slavoj Žižek
Cites Carlo Ginzburg's "The Bond of Shame"
"A long time ago I suddenly realized that the country one belongs to is not, as the usual rhetoric goes, the one you love but the one you are ashamed of."
"Live without dead time from "On the poverty of student life" is linked to Gelassenheit.
Facebook bans images of Black Pete. See MLF
"God decided what was good or bad. With humanism, this was replaced by human emotion. In the 21st century authority will shift back to the clouds, but not to those of the gods. It will shift to the clouds of Microsoft, Google and Facebook."--Homo Deus
RIP Edmond Kiraz (1923 – 2020)
Edmond Kiraz was a French-Armenian cartoonist and illustrator best known for his Parisiennes, his post-war Parisian wafer thin model girls.
RIP Trini Lopez (1937 - 2020)
Trini Lopez was an American singer known for his rendition of "If I Had a Hammer".
"This virus is democratic, and it doesn’t distinguish between poor and rich or statesman and an ordinary citizen."--Iraj Harirchi 25 feb 2020 cited in Pandemic!
"There is no such thing as a liberal. A liberal is nothing more than a communist with a diploma." --Orban
"Vlamingen op skivakantie in Noord-Italië maken zich geen zorgen over het coronavirus" titelde de VRT website nog op 25 februari, aan het begin van de krokusvakantie. Dat was ook niet verwonderlijk, want de VRT had bij monde van Herman Goossens nog laten weten, een dag daarvoor, dat “er geen enkele reden [is] om niet naar Italië te reizen. De kans is oneindig klein om corona op te lopen wanneer men naar de skigebieden in Italië reist."
Die gedachte wordt over het algemeen toegeschreven aan de Marxist Fredric Jameson.
Toch vinden we ze eerst in "What Are We to Make of J.G. Ballard's Apocalypse?" (1979), een essay van ene H. Bruce Franklin waar het een commentaar is op J. G. Ballards kortverhaal "The Subliminal Man."
Vervolgens vinden we de gedachte terug in een ander werk van Jameson 'The Seeds of Time' (1994) waar het luidt: “Het lijkt ons tegenwoordig gemakkelijker om ons de grondige verslechtering van de aarde en de natuur voor te stellen dan de ineenstorting van het late kapitalisme; misschien komt dat door een zwakte in onze verbeelding. "
De meest geciteerde vorm komt uit "Future City" (2003) van Fredric Jameson:
"Iemand zei ooit dat het gemakkelijker is om je het einde van de wereld voor te stellen dan je het einde van het kapitalisme voor te stellen. We kunnen dat nu herzien en getuige zijn van de poging om ons het kapitalisme voor te stellen door ons het einde van de wereld voor te stellen."
Spijtig genoeg denk ik dat Jameson gelijk heeft.
"It it is easier to imagine the end of the world than it is to imagine the end of capitalism" (1994) is a dictum attributed to Jameson and Žižek
Imagining the End Times: Ideology, the Contemporary Disaster Movie, Contagion () is an essay by Matthew Beaumont collected in
- "It has recently become something of a cliché, at least on the Left, to cite the claim, first made by Fredric Jameson in Seeds of Time (1994), that in the current conjuncture it is easier to imagine the end of the world than the end of capitalism. “Someone once said,” Jameson writes in “Future City” (2003), where he recapitulates and revises the point, and where it becomes apparent that he is probably misremembering some comments made by H. Bruce Franklin about J. G. Ballard, “that it is easier to imagine the end of the world than to imagine the end of capitalism.”"
- "I would like to conclude my essay by sticking with this phrase just a little bit longer. Although it is sometimes attributed to Žižek (see note 11), the sentence—which most likely was inspired by H. Bruce Franklin’s 1979 article “What Are We to Make of J.G. Ballard’s Apocalypse?”21—has been used by Jameson much earlier. And while Jameson is typically considered a theorist of the “Utopian impulse” (Political Unconscious 278) rather than the dystopian imagination on which my essay has focused, he is also among the authors who first drew attention to late capitalism’s anti-Utopian tendencies. Probably the first time Jameson makes use of the above-quoted phrase is in The Seeds of Time from 1994. Here he writes: “It seems to be easier for us today to imagine the thoroughgoing deterioration of the earth and of nature than the breakdown of late capitalism; perhaps that is due to some weakness in our imaginations” (xii). Roughly a decade later, though, in an essay on the architect Rem Koolhaas, Jameson modifies the sentence, now explaining: “Someone once said that it is easier to imagine the end of the world than to imagine the end of capitalism. We can now revise that and witness the attempt to imagine capitalism by way of imagining the end of the world” (“Future City” 76).23 With regard to The Road, a somewhat similar point has been made by Mark Steven, who sees parallels in the portrayal of the “late world” of McCarthy’s novel and the “worldlessness” attributed to late capitalism by authors such as Žižek and Badiou.24 While I highlighted some of these similarities as well, my essay made a slightly different point. For The Road does not use the end of the world to imagine capitalism per se. Rather, the novel conceives of a version of the end of capitalism, which indeed—in keeping with the neoliberal imagination—coincides with the end of history, and eventually, the end of the world."--"The Dialectics of Mobility: Capitalism and Apocalypse in Cormac McCarthy’s The Road" (2017) by Simon Schleusener
RIP Salome Bey (1939 – 2020)
https://www.youtube.com/watch?v=E5DGdl2QHFk
Salome Bey was an American-born Canadian composer and singer.
She did solo work but in my book she is famous for having part in an unforgettable version of "Round Midnight" (1944) with the unforgettable lines
"But it really gets bad,
'round midnight."
She did that version with her brother Andy and her sister Geraldine, both of whom survive her.
Dichter bij huis overleed de Marokkaans-Nederlandse schrijfster Naima El Bezaz.
Ze werd 47. Ze pleegde zelfmoord.
Ze schreef onder andere 'Vinexvrouwen' (2010).
Vanwege haar vrijmoedigheid (parrhesia) werd zij bedreigd door moslimorthodoxen en extreemrechts.
Ze leverde ook een bijdrage aan het boek De derde feministische golf (2006), dat geredigeerd werd door Dirk Verhofstadt.
Yesterday, 9/8/20, with F. from Boitsfort railway station to Groenendaal railway station. From Parc Tournay-Solvay to Arboretum Groenendaal, was stung by a bee on my glans
RIP Wayne Fontana (1945 – 2020)
Wayne Fontana was an English singer best-known as the singer of "The Game of Love" (1965), covered as "Quand tu es là" by Sylvie Vartan that same year.
RIP Bernard Stiegler (1952 - 2020)
Bernard Stiegler was a French philosopher.
Outside the field of philosophy, he is of interest for his delightful retelling of the Epimetheus creation myth from Protagoras told in the film The Ister (2004).
The transcript of that story:
'One day Zeus said to Prometheus, "the time has come for you, for us gods, to bring into the day the non-immortals." The non-immortals being animals and men. Prometheus, who is put in charge of this task, has a twin brother named Epimetheus. Epimetheus resembles Prometheus; he is his double. But in fact Epimetheus is his brother’s opposite. Epimetheus is the god of the fault of forgetting. Prometheus is a figure of knowledge, of absolute mastery, total memory. Prometheus forgets nothing, Epimetheus forgets everything. Epimetheus says to his brother: "Zeus has given you this task - I want to do it! Me me me! I’ll take care of it." Epimetheus is a rather simple-minded brother, and Prometheus is fond of him. He dares not refuse and says, "OK, you take care of it."f So Epimetheus distributes the qualities. He will give the gazelle its speed, for example. [...] He distributes the qualities in equilibrium. Epimetheus’ distribution of the qualities describes the ecological balance of nature. [...] Now, as Epimetheus is distributing the qualities, he suddenly notices something... [...] "There are no qualities left! I forgot to save a quality for man!" [...] "I still have to bring mankind, mortals, into the day." [...] but there are no qualities left to give him a form. So Prometheus goes to the workshop of the god Hephaestus, to steal fire. Fire, which is obviously the symbol of technics, but which is also the symbol of the power of god. Zeus.'--Bernard Stiegler retelling the creation myth of Protagoras in The Ister (2004)
‘Russians, Cubans, Chinese doctors came. Germans and French didn’t’ [1]
Yet Macron visited Beirut.
En in de Verenigde Staten stierf Michael Sorkin (1948 - 2020)
Dit gebeurde in maart, maar ik kwam er pas vandaag achter.
Hoe?
Door Pandemic! te lezen van Slavoj Žižek waar zijn dood op pagina 1 betreurd wordt.
Ik zou liegen mocht ik zeggen dat ik Sorkin kende, hoewel ik hem wel in mijn encyclopedie aangemaakt had.
Michael Sorkin was een Amerikaanse architect, architectuurcriticus en activist
Een verouderde versie van Wikipedia zegt dat Sorkin een uitgesproken voorstander was "various leftist causes", verschillende links-politieke goede doelen. Zo -- gaat het verouderde artikel verder -- redigeerde hij in 2005 het boek 'Against the Wall', waarin Israël wordt vergeleken met Apartheid in Zuid-Afrika.
Nog niet zo lang geleden drong het tot me door dat het Midden-Oosten mijn WWII aan het worden was. Sta mij toe dat te verklaren. Toen ik jonger was, kwam ik regelmatig in contact met oudere heren die gefascineerd waren door alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken had.
De Tweede Wereldoorlog heeft me nooit zo erg geboeid, afgezien van de Holocaust en de collectieve waan van de nazi's. Het Midden-Oosten daarentegen ... het onoplosbare probleem Israël/Palestina, de olie, het botsen van beschavingen, het schisma tussen oost en west ... heel boeiend.
Het laatste wat ik las was Bernard Lewis's 'Wat is er misgegaan?', een vertaling van 'What Went Wrong?' (2002) waaruit ik leerde dat de moslims Europa gedurende eeuwen met de term Frangistan aanduidden. Een van de grappigste passages is hoe wij hier in Europa uitgelachen werden met al onze vreemde en onnuttige experimenten, onze queeste naar nutteloze kennis. Aanrader, dat boek.
RIP Michael Sorkin (1948 - 2020)
This happened in March but I only found out today.
How?
By reading Pandemic! by Slavoj Žižek which has a commemoration for Sorkin as epigraph.
Michael Sorkin was an American architect, architectural critic and activist.
An outdated version of Wikipedia says Sorkin was an outspoken supporter of politically leftist causes.
In 2005, he edited Against the Wall, which compares Israel to Apartheid South Africa.
This book caught my attention, as the geopolitical situation of the Middle East is becoming more and more of interest of me.
Not so long ago, it dawned on me that the Middle East was becoming my WWII. Allow me to explain. When I was younger I regularly came into contact with older gentlemen who were fascinated by everything which had to do with World War II.
As I grow older, I become fascinated with everything Middle East, with geopolitics and with clashes of civilization.
Waarom ging Macron direct naar Beirut en niet naar Bergamo?
Alleen vraag ik m af waarom hij niet naar Bergamo trok toen het daar zo slecht ging. Waarom ze daar alleen steun van Rusland en China kregen.
Het is niet omdat vliegtuigreizen, autobezit, GSM-bezit, het eten van vlees gedemocratiseerd is dat democratie de reden was dat we tot overconsumptie zijn gekomen.
Meat industry Westvlees Tönnies
Ik las 'De ijzeren trap' (1953) van George Simenon
Wat een prachtig liefdesverhaal. En zo tragisch!
"Zij eet geen meelspijs." Dat is de eerste aanwijzing die je als lezer krijgt dat er iets niet pluis is.
Maar onze held had het eigenlijk altijd al kunnen weten dat er iets niet pluis was. Vooral toen ze hem vroeg, nee van hem eiste, dat hij haar nooit zou verlaten.
Hij en zij zijn Etienne en Louise, het koppel uit 'De ijzeren trap', in Parijs, vijftien jaar getrouwd.
Er zijn haast geen 'roman durs' van Simenon zonder dat er een verstoorde man-vrouw verhouding aan de grondslag ligt. Er zijn er, maar slechts weinig. Er is bijvoorbeeld 'De President', daar is de man te oud voor de liefde. Er is 'Een nieuweling in de stad', daar is hij een schoenenpervert. Daar komt maar een keer een vrouw op zijn kamer.
De held van 'De ijzeren trap' blijft zijn vrouw trouw want hij is gek op haar. Twee keer heeft hij tijdens hun huwelijk met een andere vrouw geprobeerd. Een ervan was de meid. Ze was 17 en droeg overdag geen ondergoed. Dat wist hij omdat haar roze jurk tussen haar "billen bekneld bleef." Met een andere vrouw had hij het ook geprobeerd, ze waren tot in de hotelkamer geraakt maar daar was hij "onmachtig" gebleven.
Ook als jongeman was seks niet evident voor onze held, en als hij dan eens de gelegenheid had, "moest hij woorden zeggen die hij liever niet zei" en "maakte zijn begeerte plaats voor medelijden."
Op pagina 47 doet onze held iets wat ik ook sinds kindsaf doe: "toen hij vijf of zes was ... en de rug van zijn hand rook" had hij "de lucht ontdekt die van zijn warme en vochtige huid afkwam, en hij had die aangenaam gevonden." Daarna "maakte hij zijn huid weer warm met zijn adem." Inderdaad, dan komt diezelfde zomerse zonlucht vrij, vermengd met de geur van uw huid. Probeert u het maar!
En om bij adem te blijven, onze held bezoekt in het begin van het boek al drie artsen met het vermoeden dat hij vergiftigd wordt. Een van die artsen wil hem terug laten komen voor een volledig onderzoek, maar hij "rook zo uit zijn mond" dat Etienne er de moed niet meer toe had. Halitosis. Groot probleem. Zelden in romans beschreven.
Als hij gaandeweg jaloers begint te worden, wenste hij "dat zij lelijk was" of dat anderen haar lelijk vonden.
Eens de paranoia begint, wordt de beeldspraak van Simenon interessanter. Op pagina 62 kwam het onze held voor "voor dat zijn gezicht niet meer van hem was." En op pagina 64 wordt de lucht om hem een een "vaste gelige massa."
Trivia
We krijgen deze keer inzage in de boekenkast van het koppel en we vinden daar 'la Vie des Insectes' van de entomoloog Jean-Henri Fabre, broederlijk naast een album met erotische prenten van onze eigen Félicien Rops.
Het huis heeft een spreekbuis (een buis die twee delen van het huis verbindt, een mechanische intercom als het ware). Die is van belang zodat de achterdochtige echtgenoot zijn vrouw beneden in de papierwinkel voortdurend kan controleren.
Theo, van de drukkerij, zit in een glazen hok, Simenon heeft later nog een 'roman dur' met als titel de 'De glazen kooi', waar een drukker ook in zo'n kooi zat.
Als het einde bijna nadert voor onze held, zegt hij deemoedig: "Hij had altijd geweten dat er op een dag iets verschrikkelijks zou gebeuren en besefte, dat hij het had verdiend."
Net als in 'De medeplichtigen' pleegt hij zelfmoord.
Onze zwarte weduwe is dan 46. Haar nieuwe minnaar 26.
Meeste coronabesmettingen in allerarmste wijken
De 10 procent minst gefortuneerde wijken in Vlaanderen tellen ruim dubbel zoveel coronabesmettingen.
De Tijd, 7/8/20
See also
