User:Jahsonic/Living in China
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
Related e |
|
Featured: |
Living in China (1988-1989), Shanghai, Fudan.
Draft
Het [de avond dat ik terugkom uit het leger naar mijn uitgebrand appartement] is ook de avond dat de vrouw waar ik tijdens de zomer verliefd op werd, terugkeert van een half jaar Taiwan. Hebben wij dan al telefonisch afgesproken dat wij zullen trouwen om samen naar China te kunnen vertrekken, of was dat enkele weken later? Zonder huwelijk kunnen wij namelijk niet op dezelfde kamer slapen. Ik ken haar dan eigenlijk nauwelijks. Wij zullen elkaar beter leren kennen in China.
In de zomer van 1988 trouwde ik, ik vertelde u dat al eens. Met een vrouw die ik nauwelijks kende, ik weet niet of ik u dat al vertelde. Ik was toen 23, vijf jaar ouder dan op de foto. Ik was misschien geen kind meer maar het scheelde niet veel.
Wij trouwden omdat wij dan samen op een kamer in China zouden kunnen leven, anders mocht dat niet had mijn toekomstige echtgenote mij gezegd. Dus wij trouwden. Mijn vrouw had al een ticket en vloog op een dag naar Shanghai, ik had een apart ticket geboekt, een enkel tot, Hong Kong, ik dacht de rest, ik ziet dat wel, dat is nog geen tweeduizend kilometer, ik boek dat laatste stuk wel in Hong Kong.
Ik vertrek voor een jaar, mijn moeder brengt mij naar Amsterdam. Ze zet me ’s ochtends af. Het vliegtuig krijgt, een uur, twee uur, drie uur, vier uur vertraging en tegen de middag wordt duidelijk dat we die dag niet meer vertrekken zullen en dat we een nacht zullen blijven slapen in Amsterdam.
Dit is 1988, geen GSM, geen email, dat is de tijd.
De volgende ochtend vertrekt onze vlucht naar Hong Kong maar we landen in Sri Lanka. We blijven daar niet een nacht, maar twee. Dit is dus al de derde nacht dat ik niet in Hong Kong ben. Pas vier dagen later kom ik in Hong Kong aan. Ik had aan het boordpersoneel al gevraagd om een vlucht van Hong Kong naar Shanghai te reserveren die steward had mij verzekerd dat dat in orde was. Dus op het vliegveld van Hong Kong zeg ik aan het loket voor de vluchten naar Shanghai dat ik een reservatie heb, waarop ik het antwoord krijg, ik hoor het haar nog zo zeggen, ‘I’m sorry sir but your name is not on the list.’
Ik zeg, ah zo, wanneer is de volgende vlucht, die vrouw antwoordt november, we waren toen juni of zoiets. De moed zinkt mij in de schoenen, ik kon mijn vrouw niet verwittigen en ik wist begot niet hoe ik in S. zou geraken.
Ik besluit dan maar over land te reizen en alvast de grens naar China over te steken. Te voet. Iemand stopt mij snel nog wat sigarettensmokkelwaar in mijn handen en op de metro kom ik in Shenzen terecht. Mijn papieren worden gecontroleerd, het is 1988 en ik ben in China. Een adres van een universiteit in China in mijn zakken.
Nu er nog geraken.
Het is al laat ’s avonds maar ik ben te gierig om een hotelkamer te boeken. Ik ga in een hotellobby zitten, een vrouw spreekt mij aan, ze neemt mij mee naar het huis van haar en haar man. De volgende ochtend zetten ze me op de trein naar Canton, daar ga je wel een vlucht vinden zeggen ze. Een paar uur treinen naar Canton, geen mens spreekt nog Engels, ik stap uit, ik moet naar het vliegveld en aan de taxi maak ik dat duidelijk door met mijn armen te wapperen. Ik kan een ticket kopen naar Shanghai, laat ’s avonds kom ik aan de universiteit toe. Mijn vrouw had die dagen gedacht, die klootzak, die trouwt met mij en komt daarna niet opdagen.
Read
