Identiteitskaart
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
‘Het is een discussie die we zullen voeren. Ik ben er niet fanatiek in, maar ben ook niet ongevoelig voor de problematiek. We moeten als regering getuigen van vernieuwingsdrang, net zoals de regering-Verhofstadt ethisch progressieve stappen nam begin jaren 2000.’--"Nieuw ethisch debat belandt op bord Vivaldi: de ‘X’ op de identiteitskaart", 9 november 2020, DS, Van Quickenborne. |
|
Related e |
|
Featured: |
De Belgische identiteitskaart is een elektronische (sinds 2003) kaart, e-ID genaamd. De tekst "BELGIË IDENTITEITSKAART" is aanwezig in het Nederlands, Frans, Duits en Engels. Welke taal als eerste wordt genoemd is afhankelijk van de woonplaats. Enkel bij afgifte in het Brussels Gewest (Nederlands/Frans), in gemeenten waar taalfaciliteiten van toepassing zijn (Nederlands/Frans of Frans/Duits) of in het buitenland (Nederlands/Frans/Duits) mag de houder zelf bepalen welke van de beschikbare talen als eerste wordt genoemd. De overige velden zijn in het Engels en in de als eerste genoemde taal. De kaart heeft de afmetingen van een bankkaart (ID1, zoals gedefinieerd in de internationale standaard ISO 7810) met vrijwel dezelfde gegevens als op een internationaal reispaspoort:
- nationaliteit van de houder (Belg)
- identiteitskaartnummer
- naam incl. voornamen
- pasfoto, zowel gewoon afgedrukt als verwerkt tot watermerk
- geboortedatum en -plaats (in feite geboortegemeente)
- geslacht
- identificatienummer van het rijksregister
- plaats van afgifte en handtekening van afgevende instantie
- uiterste geldigheidsdatum
- handtekening van de houder
Het adres van de houder staat niet op de kaart vermeld, maar zit in de ingebouwde chip opgeslagen. De achterkant heeft een machine-leesbare zone die begint met IDBEL.
Geldigheid
De identiteitskaart is geldig binnen de landen van Europese Unie, en bovendien in Andorra, Liechtenstein, Monaco, Noorwegen, San Marino, Turkije, IJsland, Zwitserland, de Kanaaleilanden, Man, de Canarische Eilanden, Madeira, de Azoren, de Faeröer, Groenland, Bosnië-Herzegovina, Servië, Kosovo, Montenegro, Noord-Macedonië, Albanië, Noord-Cyprus en Vaticaanstad.
De kaart was oorspronkelijk vijf jaar geldig. Reeds vanaf 2010 was er sprake van een verlenging van de geldigheidsduur. In 2012 werd in de wet vastgelegd dat die termijn 10 jaar zou worden. Uiteindelijk trad de wet in werking op 1 maart 2014. Voor identiteitskaarten voor kinderen geldt een geldigheidsduur van zes jaar en voor identiteitskaarten van personen ouder dan 75 jaar geldt een termijn van dertig jaar.
Rechten en plichten
Wie ouder is dan vijftien jaar, moet steeds zijn identiteitskaart bij hebben om die op vraag van de politie te kunnen overleggen, tenzij een attest van verlies, diefstal of vernieling voorhanden is. Na verificatie moet de politieagent de identiteitskaart onmiddellijk teruggeven. Ook andere identiteitsstukken kunnen dienstig zijn bij een controle (bv. paspoort, rijbewijs). Bij ontstentenis van dergelijke stukken, weigering ze te overhandigen of twijfel aan de identiteit kan de politie overgaan tot vrijheidsberoving gedurende de tijd die nodig is om de identiteit na te gaan en nooit langer dan twaalf uren. Personen niet in het bezit zijn van een identiteitskaart of attest begaan ook een strafrechtelijke overtreding waarvoor een geldboete kan worden opgelegd.
See also
