User:Jahsonic/shift in 19th century culture from the persecuted maiden to the femme fatale  

From The Art and Popular Culture Encyclopedia

Related e

Wikipedia Wiktionary Shop Featured: Rhombicuboctahedron by Leonardo da Vinci

Towards the end of the 19th century, there is a shift from the persecuted maiden to the femme fatale. Mario Praz notes in The Romantic Agony that "the male, who at first tends towards sadism, inclines, at the end of the century, towards masochism."

Nineteenth century art had indeed a predilection for imagery of captive females, harem girls, damsels in distress and persecuted maidens as in Hiram Powers's The Greek Slave (1844), Sinding's The Captive Mother (1869) and Ingres's broken-neck girls exemplified by Roger Freeing Angelica (1819), but also in the work of Emmanuel Frémiet who is noted for his faux "natural history" statues such as Gorilla Carrying off a Woman (1887) and An Orang Outan Strangling a Young Borneo Savage (1895).

Praz takes as his literay archetypes Gretchen of Goethe's Faust (1790), Sade's Justine (1791) and Antonia and Agnes from The Monk (1796). They were all "born" in the final years of the 18th century.

The change from sadism to masochism is also evident from Auguste Rodin's The All-Devouring Female (1888) and The Eternal Idol (1889). These two erotic sculptures are instrumental in illustrating the shift in mentality. This shift coincided with the Decadent movement who's heroine was Salome.

Dutch translation (draught)

Aan het eind van de 19e eeuw vindt er een verschuiving plaats van de belaagde maagd naar de vamp. Mario Praz merkt in ‘The Romantic Agony’ op dat "de man, die eerst neigt naar sadisme, aan het eind van de eeuw neigt naar masochisme".

De kunst van de 19e eeuw had inderdaad een voorliefde voor beelden van gevangen vrouwen, haremmeisjes, jonkvrouwen in nood en belaagde maagden, zoals in Hiram Powers' ‘The Greek Slave’ (1844), ‘The Captive Mother’ (1869) van Sinding en Ingres' meisjes met gebroken nekken, zoals in ‘Roger délivrant Angélique’ (1819), maar ook in het werk van Emmanuel Frémiet die bekend staat om zijn schijn-natuurhistorische beeldhouwwerken zoals ‘Gorille enlevant une femme’ (1887) en ‘L'Orang-outang étranglant un sauvage de Bornéo’ (1895).

Praz neemt als literaire archetypen Gretchen uit Goethe's Faust (1790), Sade's Justine (1791) en Antonia en Agnes uit ‘De monnik’ (1796). Zij zijn allen "geboren" in de laatste jaren van de 18e eeuw.

De overgang van sadisme naar masochisme blijkt ook uit ‘L'Emprise’ (1888) en ‘l'Éternelle idole’ (1889) van Auguste Rodin. Deze twee erotische sculpturen illustreren de mentaliteitswijziging. Deze verschuiving viel samen met de Decadente beweging die Salome als heldin had.

See also

• Pornokrates (1879) by Félicien Rops, the defining painting of the Decadent movement
• Woman Bitten by a Snake by Auguste Clésinger
• Femme_fatale#19th_century
• Damsel_in_distress#The_18th_and_19th_centuries
• Intertextuality between The Monk and Clarissa
• 19th century preoccupation with human animal contact
• User:Jahsonic/dark fin de siècle fascination with human female/ape contact