User:Jahsonic/earth is a cake  

From The Art and Popular Culture Encyclopedia

Related e

Wikipedia Wiktionary Shop Featured: Rhombicuboctahedron by Leonardo da Vinci

Earth is a cake

Its natural resources are finite.

Yet we live as if they were infinite.

In the first world, we overconsume.

In the third world we overpopulate.

In the first world we need A LOT of pigovian taxes and birth credits.

In the second world we need birth credits.

Dutch

Onze wereld staat voor twee grote uitdagingen. We verbruiken teveel en we zijn met teveel. We doen met z’n allen alsof de aarde een taart is, waar we tot in het oneindige van kunnen eten. Dat is uiteraard niet zo. De taart is eindig. De aarde ook. Dit jaar viel ‘earth overshoot day’ op 1 augustus, dat wil zeggen dat we op die dag, op de dag dat we 58% in het jaar zitten, al onze niet-herbruikbare bronnen opgesoupeerd hebben.

Zoals ik al aanstipte zijn er twee facetten aan dit probleem dat we eigenlijk kunnen herleiden tot een. Ten eerste, we verbruiken teveel. En hoe rijker we zijn hoe meer we verbruiken. Als de hoeveelheid afval die we produceren een maatstaf is van hoeveel we verbruiken dan is de situatie als volgt: de armste gezinnen op deze aarde produceren slechts enkele kilo’s afval per jaar per gezin, de rijkste tot 500 kilo per jaar per gezin. De ecologische voetafdruk van de rijksten is dus immens. Op zich is dat niet netjes maar ook geen schokkend probleem. Ware het niet dat er slechts een paar gezinnen op deze planeet rondlopen, nee het zijn er miljarden. We zouden die allemaal kunnen belasten op wat ze verbruiken en hoe groter de ecologische voetafdruk van wat ze gebruiken, hoe hoger de belasting zou zijn. Over die pigouviaanse en zondebelastingen en over de mogelijkheden en moeilijkheden om die te heffen wil ik het in een volgend stuk over hebben.

Ik zei het al, je kan het probleem van de ecocalyps herleiden tot een enkel probleem, dat van overbevolking. Tussen 2013 en 2018 steeg de wereldbevolking van 7 miljard naar 7,5 miljard. Dat is een enorme hoeveelheid mensen. In 1800 waren we nog met een miljard. En het gaat snel. Verwacht wordt dat we in 2100 met meer dan elf miljard zouden zijn en dat gaat ervan uit dat heel de wereld de demografische transitie zal doormaken, dat wil zeggen, een lager geboortecijfer naarmate dat het welvaartspeil stijgt. Tegelijkertijd daalt ook het sterftecijfer maar desalniettemin vermindert de bevolkingstoename. Tenminste dat is de theorie. Dat de rest van de wereld dezelfde evolutie zal doormaken als het westen. Met theorieën gaat het zo: het valt af te wachten. Maar is daar eigenlijk wel tijd voor, voor gewoon wat wachten? Wordt het geen tijd om echt na te denken over de bevolkingstoename?

Tijd voor enkele gedachtenexperimenten. In 1729 publiceert Jonathan Swift, de schrijver van Gulliver’s travels, een satirisch pamflet, een “bescheiden voorstel” dat de hongersnood in Ierland wil lenigen door de Ieren hun eigen kinderen te laten opeten.

(Ik heb) een bescheiden voorstel. Om de kinderen van de armen van Ierland ervan te behoeden een last te zijn voor hun ouders en land en om hen nuttig te maken voor het publiek.

Kannibalisme als oplossing voor armoede en hongersnood. Niet echt ernstig, wel heel utilitaristisch. Driehonderd jaar later stelt de Amerikaanse visionaire stedebouwkundige een voorstel om elke mens op aarde een geboortekrediet te verstrekken – zowel mannen als vrouwen krijgen er zo een – dat ze kunnen gebruiken om een kind op de wereld te zetten. Naargelang de maatschappij waarin ze leven krijgen ze er zo een of twee gratis, extra geboortekredieten kunnen ze bijkopen. Het zou niemand beletten om kinderen te krijgen, alleen zouden ze er voor moeten betalen. En een Italiaanse beweging die zich ‘Rientrodolce’ noemt wil een zachte terugkeer naar twee miljard mensen op aarde. Dat laatste is geen gek voorstel. Het is de enige manier om de nakende ecocalyps af te wenden en het wonder dat de planeet aarde is te vrijwaren voor verdere vernietiging. Zoals het vandaag is, heeft de mens zich als een kanker over de aarde verspreid. De Israëlische historicus heeft berekend dat als men alle levende mensen op een gigantische weegschaal zou zetten, men tot een totaal gewicht van 300 miljoen ton zou komen. Doen we hetzelfde met een nog gigantischere weegschaal om alle gedomesticeerde boerderijdieren zoals varkens, kippen, schapen en runderen op te zetten, dan komen we aan een totaal gewicht van 700 miljoen ton. Doen we hetzelfde met alle grote wilde dieren, van egels tot pinguïns en van walvissen tot giraffen en olifanten? Dan komen we aan 100 miljoen ton. Een tiende van het miljard ton dat de mens en zijn vlees inneemt. De mens, dat kleine stinkende fabriekje dat we door middel van voedsel op een constante temperatuur van 37 graden houden en daardoor de aarde compleet verpest.

Moeten we onmiddellijk zo ver gaan? Geboortekredieten verstrekken? Bewust terugkeren naar twee miljard? Als het van mij afhangt mag dat. Maar het hangt uiteraard niet van mij af. Noch van iemand anders. Toch zo’n verstrekkende oplossingen niet. Waar we wel mee kunnen beginnen is het volgende.

Waarom beperken we de kinderbijslag in België niet tot twee exemplaren? Twee kinderen per gezin. Om de demografie in een equilibrium te houden zonder aanwas en zonder krimp, is een gemiddelde nodig van 2.15 kinderen per familie.

Ik 33 procent rechts , op verticale as precies in t midden.Er zijn tijden geweest dat ik veel minder communitaristisch was maar met de huidige overbevolking ... en niemand die daar oog voor heeft en met man en macht het laatste stukje taart dat aarde heet probeert te bemachtigen zonder oog voor de generaties die volgen ... ben ik op sommige vlakken haast een "communist" ... in de zin dat we veel meer oog voor de "commons" moeten hebben ... wat mij betreft schaffen we morgen plastic zakjes af (en meer van dat soort maatregelen ... de vrije markt biedt nu eenmaal weinig oplossingen voor de komende ecocalypse).