The Education of a Christian Woman
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
Related e |
|
Featured: |
The Education (or Instruction) of a Christian Woman was an early sixteenth-century book by Juan Luis Vives, written for the education of the future Mary I of England, precocious daughter of Henry VIII. Written in 1523, the book was originally published in Latin with the title of De Institutione Feminae Christianae and was dedicated to Catherine of Aragon. The work was translated into English by Richard Hyrde around 1529 becoming then known by the title Instruction of a Christian Woman.
During the sixteenth and seventeenth centuries the work was popular in both the Catholic and Protestant communities. This treatise on female education is divided into three parts: Book I “Which Treats of Unmarried Young Women”, Book II “Which Treats of Married Women,” and Book III “On Widows.”
Praised by Erasmus and Thomas More, Vives advocated education for all women, regardless of social class and ability. From childhood through adolescence to marriage and widowhood, this manual offers practical advice as well as philosophical meditation and was recognized soon after publication in 1524 as the most authoritative pronouncement on the universal education of women. Arguing that women were intellectually equal if not superior to men, Vives stressed intellectual companionship in marriage over procreation, and moved beyond the private sphere to show how women's progress was essential for the good of society and state.
Dutch lemma
- Welke boeken een vrouw, in het kader van haar intellectuele vorming wél, en welke zij niet mocht lezen, wordt vermeld door een goede bekende van Erasmus, Juan Luis Vives, een Spanjaard die vanaf 1512 in Brugge woonde. Virves publiceerde in 1524 in Antwerpen een boekje over de opvoeding van de christelijke vrouw, De institutione foeminae christianae, waarvan al in 1553 een Nederlandse vertaling verscheen. Daarin lezen we:
- "Ook hoort niemand in zijn huis boeken toe te laten die niet alleen onprofijtelijk zijn, maar ook vol van alle oneerbaarheid, en die de mensen tot alle kwaad trekken, zoals de Historiën van Lanseloet, Paris en Vienne, Peter van Provence en Magalone, en de smerige ‘facetiae’, ofwel genoegelijkheden van Poggius Florentinus..."
- Wat hier genoemd wordt zijn bewerkingen van middeleeuwse liefdesgeschiedenissen en een bundel erotische verhalen van de Italiaanse humanist Poggio. Verder is ook het werk van klassieke erotische auteurs als Callimachus, Philetas, Catullus, Propertius en Ovidius, hoe goed geschreven ook, uit den boze:
- "De jonge dochters en vrouwen horen deze valse boeken te schuwen als een serpent en een schorpioen, want daar is niets anders in dan corruptie en verderfenis van de goede zeden."
See also
