Annie Romein-Verschoor
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
"Guy de Maupassant schreef ook geen preutse verhaaltjes, maar omdat ze erotisch en niet louter sexueel waren, vertonen zijn vrouwelijke figuren een eigen karakter en de mannen een minder eenvormig, wat zijn intriges meer spanning geeft. Tenslotte nog iets wat ik wou zeggen over de toch wel erg kunstmatige scheiding die in onze tijd op het voetspoor van het ‘wetenschappelijke’ werk van het echtpaar Kronhausen getrokken wordt tussen ‘echte pornografie’ en ‘erotisch realisme’. Iedere tijd heeft zijn eigen hypocrisie en ik kan hier niets anders in zien dan een staaltje van de hypocrisie die in onze tijd past. Waarom moeten we elkaar wijsmaken dat er bij ‘hoogstaande’ mensen geen vraag is naar pornografie? Milton hoort onder de rubriek ‘christelijk’ thuis even goed als stapels christelijke dames- en keukenmeidenverhalen en de ‘vieze’ versjes van Goethe even goed onder de rubriek pornografie als wat men onder de toonbank koopt of kocht. De zaak wordt nog verwarder doordat het literair oordeel in de welvaartsstaat zich niet onttrekt aan de verblinding van het verkoopsucces: als Jan Cremer slechts een paar duizend exemplaren van zijn boek verkocht had was hij niet in aanmerking gekomen voor een bekroning.--Annie Romein-Verschoor[1] |
|
Related e |
|
Featured: |
Anna Romein-Verschoor (1895 - 1978) was a Dutch author and historian. She received the Constantijn Huygens Prize in 1970.
Romein-Verschoor studied Dutch and history at the University of Leiden, where she met and married (on August 14, 1920) the Dutch journalist and historian Jan Romein. With her husband, she would author two popularizing books on Dutch history that established their national fame: De lage landen bij de zee ("The Low Countries by the sea", 1934), a Marxist national history that reached a wide audience, and Erflaters van onze beschaving ("Testators of our civilization, four volumes, 1938–1940), a collection of 36 biographies of famous Dutchmen (and one woman, Betje Wolff) of bygone centuries, seventeen of them written by Romein-Verschoor. She joined the Communist Party in 1920 but had definitively left that organisation by 1937.
Romein-Verschoor's 1935 Ph.D. thesis was printed and published in 1936 as Vrouwenspiegel. A study of female authorship in the Dutch language since 1880, the work was reprinted in 1977 and well received by the resurgent feminist movement of the 1970s.
During World War II, the Romeins were forced to go into hiding. In the following Cold War era, they were politically isolated as non-affiliated communists. Romein-Verschoor always remained true to the communist ideal, but publicly defended Boris Pasternak and denounced socialist realism as a "constant distorting of reality to match theory". Nevertheless, she was highly successful and popular as a writer. Her 1970 autobiography Omzien in verwondering ("Looking back in wonder") became a bestseller.
